Περαστικός κι αμίλητος κι απ’ την ζωή φευγάτος.. Κοντά σ’ αυτή την εικόνα του συστήθηκα με τον Δημήτρη Λάγιο σε μια συνέντευξή του από την ΕΡΤ.. Δέσαμε.. Ήταν όμως άλλα τα σχέδια που η ζωή είχε εξυφάνει γι αυτόν. Και το Ρωσικό εμβόλιο κατά του καρκίνου δεν είχε, ούτε ως σπέρμα στο μυαλό των ίσως αγέννητων ακόμη επινοητών του, εφευρεθεί. Και η σπάθη του χάρου έκοψε τον όποιον γόρδιο δεσμό έμελλε μεταξύ μας να χτιστεί. Κι έφυγε.. Έτσι απλά. Δίχως τους ύμνους που του έπρεπαν. Άσχετο. Το δάκρυ της λατρεμένης του κόρης, γι αυτόν τον τεράστιο Ζακυνθινό μουσουργό, μετεξελίχθηκε στο οξυγόνο συντήρησής του στην επιφάνεια της ζωής.. Μέσα από τα δημιουργήματά του.
......................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου