Δεν εξελέγη η δεξιά δια του 21%. Ηττήθηκε κατά κράτος η νόθα αριστερά που μόλις προσφάτως ο έτερος καπαδόκης της – οι Ποντέμος—συμπλήρωσε δέκα χρόνια από την ίδρυσή του. Το γνωστό πολιτικό μόρφωμα, που εξέφραζε στην Ισπανία ως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης το «κίνημα των αγανακτισμένων», σε μια κοινή πορεία με τους Συριζαίους.
Να θυμίσω πως εμφανίστηκαν εκ του μηδενός στο πολιτικό διάστημα, για να διαγράψουν μια πορεία θριαμβευτική – κάτι σαν φλας στην αιωνιότητα—ώσπου εξαφανίστηκαν από σκηνής μερικά χρόνια μετά, δίχως πλέον καμιά αξίωση εισαγωγής τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Πρόκειται για τα δύο χαρακτηριστικά ναυάγια μιας πολιτικής αυταπάτης.
Αυτής που συνόδευσε ως δηλητηριώδης ουρά την άνοδο της κυβερνώσας αριστεράς στην επαμφοτερίζουσα πολιτικά Ευρώπη, για να καταλήξει η τελευταία σε αναζήτηση λύσεων από το απέναντι «άκρο». Δυστυχώς ωστόσο «για το άσε με να κάνω λάθος» εστάλη ο λογαριασμός εδώ και χρόνια, μετρούμενος από τον κοινωνικό ερειπιώνα.
Με την ακροδεξιά – εμμέσως ή άμεσα-- σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων εντός μιας Ευρώπης, όπου παραζαλισμένη από το τσουνάμι της κρίσης, παραπαίει σε φαινόμενα τύπου Μελόνι και Σέλβιο Ματέι, ή Γκερντ Βίλερς στην Ολλανδία και τους φασιστο--πράσινους στον γιγαντα με τα πύλινα πόδια.
Κατά φωτοτυπία τους η εικόνα και στην Ιβηρική. Κι όσο για το Βαλκανικό ακρωτήρι της Ευρώπης, η εικόνα μιλά εύγλωττα. Πως το γνήσιο προτιμάται του νόθου. Τσεκουροφόροι και γελοιογραφικές καρικατούρες πασών των «πολιτικών θρησκειών», εν σειρά στους άμβωνες του ναού της δημοκρατίας. Μόνο που: Πρόκειται περί πολιτικών επιλογών , όπου το τίμημα δεν θα είναι μια βόλτα σε παιδική χαρά, αλλά σε λουτρό αίματος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου