Στην ψυχική άβυσσο της υπόθεσης Πισπιρίγκου αρνήθηκα πεισματικά να λάβω θέση πλην μίας και μοναδικής διατυπωμένης ευθύς εξ αρχής.
Πως άπαντες είναι αθώοι έως ότου αποδειχθεί αδιάσειστα η ενοχή τους.
Και το αδιάσειστα συμπεριλαμβάνει την αβίαστη ομολογία αλλά ως εδώ:
Γιατί δεδομένης της ανυπαρξίας ομολογίας και αδιαμφισβήτητων στοιχείων στη δίκη, ορισμένοι δικαστές έχουν ξεφύγει, επιχειρώντας να συνδέσουν την διαταραγμένη συζυγική σχέση, ως αιτία ή κίνητρο δολοφονίας της Τζορτζίνας, εν προκειμένω.
Για να διαφανεί ότι:
Αν δεν πάσχουν από κοινωνική αποξένωση, τότε είναι βέβαιο πως η καταδίκη της Πισπιρίγκου θα προκύψει από το αμφιβόλου ποιότητας λαϊκό αίσθημα.
Επί παραδείγματι:
Αποφασίζεις πλευρά όταν ρωτάς μια φερόμενη ως παιδοκτόνο, γιατί απέδιδε κατά τα μηνύματά της, ισχυρότερο βάρος στην σχέση της με τον πατέρα της Τζορτζίνας και όχι με το ίδιο το παιδί, που είχε πληγεί από βαρύτατες ασθένειες.
Επειδή κατά τον τρόπο αυτό, αν δεν έχεις αποφασίσει την καταδίκη της κατηγορουμένης έχοντας ήδη επιλέξει πλευρά, δηλώνεις πλήρη και απαράδεκτη για τη θέση σου άγνοια, ως προς το σε ποιο κόκκινο ανεβαίνει το θερμόμετρο, της μεταξύ του ζευγαριού έντασης, όταν ήδη αυτό βρίσκεται στον προθάλαμο του χωρισμού.
Στη περίπτωση αυτή, πότε κατά μόνας και πότε από κοινού, καταλαμβάνονται από θυμό, ανταλλάσσοντας ύβρεις ή ψεύδη, για τις οποίες και τα οποία συχνά πυκνά και όταν το μυαλό ξεκαθαρίσει από τα μαύρα σύννεφα του θυμού, καταρρέουν αργότερα.
Σε καμία περίπτωση μη θεωρήσετε πως κι εγώ έχω επιλέξει πλευρά. Πραγματικά νιώθω αδυναμία καταλογισμού ενοχών διότι είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. (το πρώτο πράγμα που διδάσκεσαι στο πολιτικό της νομικής)
Θέλω απλώς να συστήσω τη προσοχή στους διαδίκους και στην έδρα γιατί είναι πλέον στον καθένα αντιληπτό πως τα του Καίσαρος τω Καίσαρι θα είναι μια επίπονη και λεπτεπίλεπτη διαδικασία..
............................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου