Ο τζόγος και το μαύρο χρήμα είναι μεγάλος και η βία ως εκ τούτου αναπτύσσεται με φρενήρεις ρυθμούς. Σιγά μην την ανακόψει ο κάθε θαλαμάρχης πρωθυπουργός όταν απέναντί του υψώνονται μεγαλοπαράγοντες το οικονομικό ...τονάζ των οποίων, προκαλεί πολιτικά τσουνάμια με τους υπό τις διαταγάς τους λεγεώνες των ξένων.
Περί μιας αγέλης ανέργων νεολαίων πρόκειται που αφ' ενός: Βρίσκει έναν τρόπο εκτόνωσης της ενέργειας που υπερχειλίζει στα σωθικά της και αφ' ετέρου, αμείβεται παχυλά για την κατανάλωσή της, κατά παντός υπευθύνου ή ανευθύνου που της έχουν τεθεί ως στόχοι.
Και φυσικά δεν ορρωδούν προ ουδενός και κυρίως προ των ένστολων φρουρών της κοινωνικής προστασίας. Το αφεντικό αποζημιώνει πάντα τις ζημιές και τις ζωές.
Αυτό συμβαίνει επιμελώς ατημέλητα, επειδή αν η νεολαία δεν ενταχθεί στις αγέλες του χουλιγκανισμού, τότε αυτό που την αναμένει είναι η αφομοίωσή της στα στρατόπεδα των πολιτικών ιδεών.
Σε μερικές δε περιπτώσεις αυτό εμφανίζεται με τυφλές εξεγέρσεις κάτι που αποφεύγει ως ο διάβολος το λιβάνι η Εκάλη η Βούλα και το Ψυχικό. Γιατί ξέρει πως: Πρόκειται για κατάσταση που μια ανάσα απέχει από το να μετασχηματιστεί σε ταξική πάλη, με τα γνωστά σε όλους πολιτικά αποτελέσματα μιας καλής αρχής. Χίλια αρπακτικά στον πάτο της θάλασσας.
Παρέχεται έτσι στους νεολαίους πεδίον δόξης λαμπρό να εκτονωθούν σε μια σειρά αναμετρήσεις άνευ ουσίας και συνουσίας με το καθεστώς, που όταν ξεφεύγουν καταλήγουν στο αίμα, αντί να γίνουν αιμοδότες αγώνων μιας κοινωνικής προόδου.
Ευφάνταστο σενάριο το τελευταίο. Γιατί εδώ και μια τριακονταετία οι λαοί έχουν βυθιστεί σε τέλμα από το οποίο δεν πρόκειται να βγουν αν δεν κρεμαστούν από το σύννεφο ενός πολιτικού ονείρου. Αυτό που θέλει ότι: Όσοι έχουν ένα σοσιαλιστικό «γιατί» για να ζουν, μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου