Κι αφού από το νεκροταφείο της μνήμης ανάστησα τον Στέλιο -- τον Νατ Κινγκ Κόουλ της Ελλάδας-- ας μελώσουμε την αίσθηση της ακοής μας μ' ένα του τραγούδι που μ' είχε και εξακολουθεί μαγέψει και με εκφράζει ως το τελευταίο κύτταρό μου. Το αγριολούλουδο. Κάθε φορά που το ακούω ριγώ.. Παρενθετικά να σημειώσω πως έχω απολαύσει Καζατζίδη μαζί με τον Βασίλη Βασιλικό κατά τις προετοιμασίες του γάμου του στο σπίτι της Αγίας Παρασκευής.. Γιατί το γράφω; Επειδή είχα την τιμή και την τύχη να έχει πάρει την κιθάρα του και να παίζει τραγουδώντας λάτιν κομμάτια. Ονειρεμένα.. Ναι ρε.. ψώνια που τολμάτε να μολύνετε με τα σάλια σας τους θεούς μας.. "Κι αν χιονίζει και αν βρέχει το αγριολούλουδο (ο Στελάρας) αντέχει!!!"
........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου