ΕΓΩ ΒΡΗΚΑ ΤΑ ΚΥΘΗΡΑ

 Αλησμόνητες στιγμές. Η συνάντηση δύο κορυφαίων της ελληνικής μελωδίας σε ένα άγιο τραγούδι.Κάθε λέξη κάθε νότα για ένα ιδιαίτερο νησί γλιστράει στην ψυχή Έχοντας τον ήχο να μεθάει στο αλκοόλ του, και την ψυχή ν' ακολουθεί τη γνώριμή μου εικόνα του. Είναι διαβολικά αθώο μέσα στην άγρια και μυστηριώδη μαγεία του. Το ερωτεύθηκα ακαριαία Καθώς με το πρώτο μου εξάμετρο σκάφος αποτόλμησα να διέλθω του Κάβου Μαλλιά ρισκάροντας τον θυμό του. Όπως το πλησίαζα,

 

 

 και κατά τον περίπλου του, ανατρίχιασα από τον πληθυσμό των ναυαγίων.Πότε με την πρύμνη και πότε με την πλώρη εκτός νερού. Το υπόλοιπο στην απόλυτη αγκαλιά του. Αποπειράθηκα να ...μετρήσω τις χαμένες ζωές. Η απώλεια και τα λουλούδια όμως, δεν μετριούνται. Οσφραίνονται. Έδεσα και το ιχνηλάτησα για να εντυπωσιαστώ. Η ήπια  φύση του και ο πολιτισμός των νησιωτών με γοήτευσαν. Ήταν προφανές πως οι κοφτεροί του βράχοι είχαν σμιλευτεί από την φύση για ν αποτρέπουν την πάσης φύσης πειρατεία. Από το πλιάτσικο ως την ιστορία του. Ήταν η πρώτη από τις αλλεπάλληλες επισκέψεις μου στο νησί καθώς είχα κάνει ναυτική βάση το Ελαφονήσι. Μία εξ αυτών δεν το σεβάστηκα. Και με τιμώρησε ο κάβος με τον θυμό του.Κύματα επτά ως εννέα μέτρων με έλουσαν. Ύψωσα το ανάστημα της ναυτικής εμπειρίας μου όμως και νάμαι εδώ να παλεύω μ' ένα άλλο θεριό. Πάντα έτσι ήταν η ζωή μου....

........................