...................
Haramis George
Τείνω να πιστέψω πως ο Αϊνστάιν είχε δίκιο φίλε μου. Ο χρόνος είτε υπάρχει, όμως μόνο για τον παρατηρητή, είτε είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που πιστεύουμε. Σε συμπαντική κλίμακα, πολλές από τις σύγχρονες αντιλήψεις δεν δείχνουν να ισχύουν ή τουλάχιστον να φαίνονται λογικές. Για παράδειγμα.....
Αυτή τη στιγμή παρατηρώ κάτι στο σύμπαν -που λόγω αποστάσεως- μου λένε πως αυτό που βλέπω είναι η εικόνα του, 13 δις χρόνια στο παρελθόν.
Οκ. Αν υποθέσω ότι υπάρχει εκεί κάποιος και παρατηρεί τον πλανήτη μου, θα τον βλέπει κι αυτός 13 δις χρόνια στο παρελθόν. Εμείς όμως αλληλοκοιταζόμαστε την ίδια στιγμή. Ποιά είναι αυτή η στιγμή; Το τώρα; Το πρίν 13 δις χρόνια; ή μήπως τα 26 δις χρόνια; Επίσης γιατί να μην παρατηρούμε στο μέλλον και αναγκαστικά στο παρελθόν; Αν αλληλοπαρατηρούμαστε αυτό δεν στέκει.
Ο ένας θα πρέπει να κοιτά στο παρελθον και ο άλλος στο μέλλον. Καταλαβαίνω πως ο σκοπός της ανάρτησης είναι άλλος, αλλά όλα δείχνουν ότι ο βιολογικός κύκλος, καμία σχέση δεν έχει με τον χρόνο. 1 ώρ.
Απάντηση Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Πρώτον επιβεβαιώνεις την υψιπετή νόηση των χιλιάδων επισκεπτών μου που με δικαιώνει και σ' ευχαριστώ.. Όμως η ζωή στηρίζεται στην αέναη κίνηση και ενέργεια η οποία: Ανανεώνει (και την εξελίσσει Δαρβίνος) τον χρόνο (δύση ανατολή ) διαφορετικά δεν θα υπήρχαμε. Και ως προς το παρελθόν ιστορικά συνδέεται με το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον.
Και βεβαίως η αμοιβάδα πρόγονός μας δεν είχε την νοημοσύνη να τον προσμετρά όπως και όλοι οι πρωτόγενείς οργανισμοί ακόμη και ως τα σήμερα, τα τετράποδα, που αποκλειστικό σκοπό έχουν την αναπαραγωγή τους. Χρόνος έτσι υφίσταται ως στιγμιαίος για τον άνθρωπο αλλά απροσδιόριστος για το Σύμπαν που επικαλείσαι απλώς γιατί το μυαλό μας είναι πεπερασμένο στην αντίληψή του..
Όχι γιατί δεν έχουμε την ικανότητα-- 13 δισεκατομμύρια νευρικές απολήξεις διαθέτει ο εγκέφαλός μας που κάνουν τον μετά χιλιετίες υπολογιστή αστείο παιδικό παιχνίδι εμπρός του-- αλλά γιατί τον επιβεβαιώνει η φθορά της ωρίμανσης ο θάνατος και η αναγέννηση.
Και μην ξεχνάς. ισχύει και για τον πλανήτη μας που ακόμη είναι στην εφηβεία αλλά κάποτε θα τον ρουφήξει μια μαύρη τρύπα. Και ασφαλώς έχεις δίκιο ο σκοπός της ανάρτησης ήταν άλλος. .
Ξέχασα να προσθέσω και κάτι αξιοσημείωτο (ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι) σε σχέση με τον χρόνο και προσοχή δεν αμφισβητώ τον Αϊστάιν αλλά:
Σε συνέδριο της Κοπεγχάγης ο πασίγνωστος σήμερα Σρότινγκερ του έθεσε ένα δίλημμα που τον πάγωσε και πάντα σε σχέση με τον χρόνο. Είπε:
Ας υποθέσουμε πως ένας γατούλης που έχουμε κλείσει αεροστεγώς σε ένα κιβώτιο με έναν μετρητή ραδιενέργειας γκάϊγκερ επιβιώνει.
Νομοτελειακά θα εμφανιστεί κάποια στιγμή το πρώτο σημάδι ζωής το θηλυκό ηλεκτρόνιο που θα τον σκοτώσει. Μπορείτε κύριε καθηγητά να μας πείτε πότε θα συμβεί αυτό; Αδυναμία ψάλτου βηξ.
Ιστορικά αυτό έχει μείνει ως ο γάτος του Σρότινγκερ και επιδίωκε να δείξει πως από ένα κομμάτι μολύβδου που θα εκτεθεί στον ήλιο θ' αρχίσει να χάνει μόριά του αλλά δεν ξέρουμε ποιο θα είναι αυτό και ποια η ποσότητά του.
Για να δικαιωθεί ο Μαρξ που είχε γράψει πως είμαστε δημιουργήματα της τύχης και της αναγκαιότητας..
Σ' ευχαριστώ ξανά γιατί μου ξύπνησες μνήμες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου