ΝΤΕΛΟΡ -- ΣΟΪΜΠΛΕ

 Διαβάζω διάφορες παπάτζες γι αυτούς περί "φίλων ή εχθρών" της Ελλάδας και ψάχνω τον χασάπη που πουλά αυτό το σάπιο πολιτικό κρέας στον λαό..Το ευρωκωλοχανείο πάνω απ' όλα..

 .....................

 

Ο Ντελόρ στο φόντο του θριάμβου

Ο Ντελόρ κυριάρχησε σε μια εποχή συγκλονιστικών αλλαγών στην Ευρώπη. Ως πρόεδρος της Κομισιόν την περίοδο 1985-’95, βίωσε από την πρώτη γραμμή το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. 

 

Σε αυτό το φόντο, οργάνωσε και υλοποίησε μεθοδικά το επόμενο μεγάλο βήμα στην πορεία της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, με την εμφάνιση του ευρώ, τους όρους που το συνόδευσαν και τη δημιουργία της ΕΚΤ, καθώς και με τη μετονομασία της ΕΟΚ σε ΕΕ – όλα όσα αποτυπώθηκαν στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992. 

 

Το μοντέλο του βασίστηκε σε δύο πυλώνες: Αφενός, τη δημοσιονομική και νομισματική σταθερότητα και πειθαρχία σε μια εποχή φαινομενικής ευημερίας και ευδαιμονίας από τον θρίαμβο του καπιταλισμού και, αφετέρου, τη διασφάλιση των αναγκαίων ισορροπιών ανάμεσα σε ισχυρούς και αδύναμους, ώστε να μην απειληθεί ολόκληρο το οικοδόμημα.

Ο Σόιμπλε την περίοδο των κρίσεων

Ο Σόιμπλε είδε τη δική του στιγμή να έρχεται όταν τη θριαμβολογία διαδέχθηκε το σοκ των κρίσεων. 

Έχοντας χάσει τη μάχη για την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών – και της Γερμανίας – από την Άνγκελα Μέρκελ και καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μετά την δολοφονική επίθεση σε βάρος του το 1990 (ο ίδιος παραδεχόταν κυνικά ότι ποτέ οι Γερμανοί δεν θα δεχθούν ως ηγέτη τους ένα σακάτη), βρέθηκε επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών και αφεντικό του Eurogroup την «καυτή» περίοδο 2009-’17. 

Από αυτές τις θέσεις, επέβαλε μια πολιτική που εκείνη τη στιγμή ήταν αναγκαία όχι μόνο για το γερμανικό, αλλά συνολικά για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και το πολιτικό προσωπικό του, αδιαφορώντας για το κόστος. 

Επίσης, στην κρίση του προσφυγικού, το 2015-’16, υπερασπίστηκε μια γραμμή που είχε εφαρμόσει και ως υπουργός Εσωτερικών, ενώ σήμερα κυριαρχεί στην ΕΕ.