Μια εξαθλιωμένη πλειοψηφικά κοινωνία με εργαζομένους ωραρίων νεοδουλείας, ασφαλώς και αντιμετωπίζει την κυβερνητική δράση ή αδιαφορία σαν ασύμετρη απειλή. Έσχατο παράδειγμα ο ασθματικός πνιγμός στους δρόμους της Αθήνας, από τους τροχοφόρους συχνά άνεργους ανιχνευτές μιας θέσης στην έρημο εργασίας
Για να ξεκινήσει το δράμα του εγκλωβισμένου --συχνά από ασυνάρτητες αιτίες-- στις οδούς και τις παρόδους της πρωτεύουσας, που φθείρει το νευρικό σύστημα των κατοίκων της ως προστιθέμενη αρνητική αξία, στις ήδη συσσωρευμένες από τις ανατροφοδοτούμενες καπιταλιστικές κρίσεις επιληψίες τους.
Πρόκειται περί διαπίστωσης και όχι για πρόταση λυσιτελούς αντιμετώπισης ενός ..αρχαίου προβλήματος που αφετηρία του έχει την εποχή Στεφανόπουλου με την ανατριχιαστική του δήλωση: "φέρτε μου έναν νεκρό από το νέφος!!"
Τότε που η δεξιά ανακάλυπτε πρώτα το κλειδί και μετά την πόρτα. Πρώτα το αυτοκίνητο και μετά τους δρόμους. Πρώτα την τρομοκρατία της 17ης Νοέμβρη, αλλά εθελοτυφλούσε έναντι των νεκρών από τις οδούς καρμανιόλες. Πρώτα τους νεκρούς από τις παραισθητικές ουσίες αλλά όχι τους εμπόρους που τις κυκλοφορούσαν στα πανέρια.. Πρώτα το θύμα λαό αλλά ποτέ τους υπερατλαντικούς δολοφόνους του.
Αυτός ο κόσμος (της δεξιάς) δεν θ' αλλάξει ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου