ΚΙ ΕΣΥ ΛΑΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΩΡΩΠΟ  

..........................

 

Όχι εγώ δεν ήμουν χθες και ίσως για πρώτη φορά στην πορεία. Είτε ως δημοσιογράφος είτε ως διαδηλωτής. Πήρα τα πόδια μου και περπάτησα στις φυλακές του Ωρωπού. 

 

Που σήμερα τιμώντας οι κάτοικοί του τον διεθνούς ακτινοβολίας συνθέτη μας, τον Μίκη, (το Θεοδωράκης πολυτέλεια περιττή ένας είναι ο Μίκης παγκοσμίως) είναι ωδείο και μουσείο. Τον Μίκη του Μάουτχάουζεν..

Αυτόν που τα έργα του όλοι οι επαναστατημένοι λαοί ενσωμάτωσαν στους αγώνες τους.. 

Από την Καμπούλ του Αφγανιστάν όπου τ' άρματα των επαναστατών εισέρχονταν με το "σώπα όπου νάναι θα χτυπήσουν οι καμπάνες" ως τον εθνικό ύμνο της Παλαιστίνης. 

Αυτόν που ένα του πόνημα ακούγεται κάτι σαν εθνικός ύμνος σε όλη την Λατινική Αμερική. Από την Κούβα ως το Περού. 

Αυτόν που από την κατοχική αντίσταση ως τους αντιδικτατορικούς αγώνες ψύχωνε με τους ύμνους του τους ξεσηκωμένους.. 

Αυτόν που εν τέλει τα εγχώρια συστημικά σκουλήκια δεν ενθρόνισαν στο προεδρικό Μέγαρο επί του οποίου εδρεύει αυτή τη στιγμή μια εκ των σφαγέων του λαού με τις μνημονιακές αποφάσεις της ως δικαστικού.Αυτό που δεν ξέρω είναι αν είμαστε για γέλια ή για κλάματα..