Σε μια Αθήνα που τα συναισθηματικά της ίχνη έχουν θαφτεί κάτω από τα μπάζα της ψηφιακής τεχνολογίας. Όλα μ' ένα κλικ, Η γέννηση ο έρωτας ο θάνατος. Η δια ζώσης επαφή έχει εξορκιστεί όπως ο εκπεσών άγγελος. Μια παρέα ήμασταν όλοι. Από την Φωκίωνος Νέγρη ως την πλατεία Κουκακίου το διεθνές της λεωφόρου Συγγρού και την πλατεία Νέας Σμύρνης. Μπάνιο στον Ζέφυρο με ωτοστόπ.. Και γράφαμε ιστορία δίχως να το έχουμε αντιληφθεί. Διαιρεμένοι ήμασταν μόνο στα σχολειά. Κορίτσια κι αγόρια.Και μας θυμάμαι να νοικιάζουμε Φλορέτες (μηχανάκια) και ν' ακολουθούμε τα εκδρομικά πούλμαν των κοριτσιών που από τα παράθυρα μας φώναζαν τον προορισμό. Στον Κάλαμο στον Κάλαμο παιδιά.. Γιατί τους το είχαν κρύψει.Κι αργότερα ως φοιτητές στα ρεμπετάδικα και το νέο κύμα με την καρδιά και την Πλάκα να έχουν την τιμητική τους. Χατζής Πάριος Νταλάρας Χαρούλα Πουλόπουλος Μητσιάς. Σήμερα ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε. Για να διερωτάσαι την επομένη αν είχε κάποια αξία η σύζευξη της προηγουμένης..Ίσως χρηματιστηριακή..Ο άνθρωπος στον επιθανάτιο ρόγχο του.
................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου