Χήμειο και σήμερα. Κατά συρροή και εξακολούθηση. Με κάποιους κατά την συναισθηματική τους έξαρξη να μ' αποκαλούν ήρωα. Για να θυμώσω.
...................
Βαρύς ο όρος για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μου.
Αγνοώ οι χιλιάδες άλλοι καρκινοπαθείς αν το έχουν εγκολπωθεί. Εγώ όμως όχι. Γιατί τον ήρωα τον γεννούν οι συνθήκες και τον κοιλοπονά η ιστορία.
Και είναι αυτός που εν ονόματι της λευτεριάς αφυπνίζει, που εξεγείρει, που στέκει σχιζοφρενικά άφοβα στην ζώνη πυρός ανεξαρτήτως του είδους των πυρών, - είτε είναι λόγος είτε βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου--, που εν τέλει παραδειγματίζει.
Και κυρίως που έχει με τον θάνατο συμφιλιωθεί.
Μπορώ έτσι να σας διαβεβαιώσω ότι εξ όσων προηγήθηκαν δεν ξέρω ποιου τυγχάνω του διακριτού προνομίου Το μόνο ασφαλές είναι πως έχω υποταχθεί στο ένστικτο της αυτοσυντήρησής μου.
Μου συνέβη και κατά την διάρκεια της αγριας ιμπεριαλιστικής επέμβασης των υπερατλαντικών γκάνγκστερς στο Ιράκ. Παρομοίως και στη Λιβύη. Παλαιότερα και στην Παλαιστίνη. Και σε όποια άλλη φωτιά έχω βρεθεί,να μην σας κουράζω.
Εκρηγνύονταν στα 300 400 μέτρα μακριά μου οι Τόμαχοκ και τον πρώτο τρόμο, ακολουθούσε παγερή αδιαφορία κατά τους επόμενους.
Αν έχει το καντήλι μου ζωή θα ζήσω μονολογούσα. Δημιουργήματα της τύχης και της αναγκαιότητας είμαστε αποφάνθηκε ο φιλόσοφος των φιλοσόφων. Ο Μαρξ..
Στον καρκίνο προηγείται κάθε συναισθήματος η αμηχανία του αιφνιδιασμού. Ως το σοκ που υπέστη ο λαός από την λεηλασία το 2010..
"Γιατί σε μένα;" μονολογείς.
"Γιατί έτσι γουστάρω" ακούγεται ο βρυχηθμός της φύσης σαν τιμωρία σ' έναν παρανοϊκό δια της εσωτερικής διαδικασίας διάλογο.
Και ή καταθέτεις τα όπλα της επιστήμης, ή στέκεσαι απέναντι ορθός και το παλεύεις. Αυτό στη περίπτωσή μου δεν είναι ηρωισμός.
Αλλά στο όνομα των απογόνων μου η θεία μανία μου να γκρεμίσω τους λεηλάτες καπιταλιστές..
Και θα συνεχίσω ως την τελευταία μου ανάσα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου