Συγκινήθηκα από την εντυπωσιακή πιτσιρίκα.. Γιατί με ταξίδεψε δεκαετίες πίσω..Τότε που στα έξορμα νιάτα μας αντί του χουλιγκανισμού από τους μελανοχίτωνες του φασισμού, ενσωματώσαμε την μουσική. Δεκάδες ήταν τα συγκροτηματάκια που ξεφύτρωναν στα γόνιμα κοινωνικά χωράφια κάθε γειτονιάς. Με τα πλείστα εξ αυτών να έχετε συστηθεί από τηλοψίας δια μέσου του παλιού καλού (δεν ήταν στο σύνολό του καλός) κινηματογράφου. Έτσι κι εγώ ως νευρωτικό άτομο επέλεξα το όργανο που με εξέφραζε. Τη ντραμς.. Ζόρι.. Γιατί σε υποχρέωνε να διαιρεθείς στα τέσσερα. Τα πιατίνια δια του δεξιού χεριού ακολουθούσαν τα ακοπανιαμέντα με το ταμπούρο του αριστερού να ρολάρει για να τα τονίζει υπενθυμίζοντας την παρουσία τους. Τα μπάσα του μουσικού όγκου συγχρονίζονταν με την μπότα (δεξί πόδι γκραγκάσα επισήμως) και το πετάλι από τα πιατίνια να μετρά το μέτρο με την αριστερή φτέρνα.. Κόλαση..Έτσι και ξέφευγες πέταγες έξω το σύνολο!! Ποια μύγα με τσίμπησε; Η Σίνα.. Εκπληκτική. (ένας συνάδελφος και από τους καλούς φίλους μου -- ο Βαγγέλης ο Μαρκουλής-- έχει πει πως υπάρχουν και καλλίτερες, δεν ξέρω..) Μη δοκιμάσετε να την μιμηθείτε.. Θα τιναχτούν νεύρα σας στον αέρα..
..................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου