Βιώνουμε δύστοκους καιρούς και μα τη αλήθεια αν δια κάποιας υπερσυμπαντικής δύναμης θα το προέβλεπα, ασφαλώς και δεν θα εκμαίευα απογόνους. Θυμάμαι ως μπαμπάς του Σαββατοκύριακου να ψιθυρίζω -- ανάμεσα στα συγκρουόμενα των λούνα παρκ-- μελωδικα τους στίχους του Λευτέρη, στον πρωτότοκο γιο μου κι αυτός ν απορεί έκπληκτος: "μα ποιος θα με πάρει από σένα μπαμπά!!" Κανείς αγόρι μου γιατί θα τον γδάρω ζωντανό κατέφευγα στη βία για να γίνω πειστικός.Κι όμως συνέβη. Ήρθαν τα μνημόνια του νεοαποικισμού και υποθηκεύσαμε ως κατάπτυστοι ενήλικες του χυδαίου ατομισμού, το μέλλον των παιδιών μας.. Απευθυνόμενος στην φωτό που τον κρατώ στο ύψος μου ως ίσος προς ίσον, του ζητάω έστω καθυστερημένα συγνώμη. Για τις πράξεις και τις παραλείψεις μας που εξέθεσαν τρεις γενιές. Και που εξακολουθούμε αμετανόητα. Που σημαίνει: Ζητάς συγνώμη για να γλιστρήσεις ... πάναγνος στα ίδια αδικήματα..
........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου