Με μελωδική επάλειψη μιας από τις κορυφαίες στιγμές του Γιώργου επέλεξα να επιστρώσω τις ανοιχτές και ανομολόγητες πληγές της ψυχής μας. Του μοναδικού Νταλάρα. Στερεοποιήθηκαν σαν πέτρες μεσαιωνικών ναών για να στάζουν αγιογραφημένες αναμνήσεις στις προσευχές μας. Ζόρι.. Γιατί ξεκινούν τα "αν". Κι αν είχα σκουπίσει την τελευταία σταγόνα του πόνου στα μάτια της ή στα μάτια του; Ίσως να είχε ανθίσει η ρυτίδα της ελπίδας.. Όμως η ιστορία δεν γράφεται με "αν" του λόγου του υποθετικού. Γράφεται με άυλο αίμα. Καυτό. Ανεξίτηλα.
...........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου