Σαββατοβραδο είναι.. Μ' εσένα στην ομίχλη των αναμνήσεων ν' ανοίγεις θέμα. Με μια εικόνα ξεθωριασμένη σαν πολυκαιρισμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Μη βυθίζεσαι. Θα πνιγείς δίχως τον αναπνευστήρα της πραγματικότητας. Σκάστο. Ξέφυγε. Γιατί ακόμη ζεις.. Κι όσο ζεις θα μπορείς να του πεις: Χόρεψέ με.. Στροβίλισέ με στον άνεμο του πάθους σου.. Πάντα ηλεκτρίζομαι στο άγγιγμά σου. Εξαϋλώνομαι.. Διαιρούμαι από το μέγεθος της τρέλας μου.. Δεν υπάρχω. Ώσπου ν ανασυσταθώ κύτταρο το κύτταρο στα χέρια σου. Υπερτρέφοντας το εγώ σου.. Έγινα η αδιαμφισβήτητη ιδιοκτησία σου..
.......................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου