Το μοναδικό και εφιαλτικό συμβόλαιο θανάτου είναι αυτό που εκτελείται από τα Δυτικά κοινοβούλια κατά των λαών!!
..
Δεν υπήρξα ποτέ αστυνομικός συντάκτης κυρίως για λόγους προσωπικούς. Σιχαινόμουν την μπατσαρία των κατά πλειοψηφία Ιανών. Κοινωνικά κατακάθια στη μία τους όψη, ιδιοτελείς και αλά καρτ"προστάτες"της εφαρμογής των νόμων από την άλλη..
Ως συνέπεια αυτών ποτέ δεν εμπιστευόμουν τα μιντιακά φερέφωνα των υψηλόβαθμων αστυνομικών διαρροών, δεδομένου ότι οι απόψεις τους ήταν προϊόν πολιτικής συναλλαγής.
Στη βάση αυτής λογικής και στις τακτικές μεταξύ των μπάτσων --που στην πλειοψηφία τους είναι ακροδεξιοί -- συναντήσεις με τους ατυχείς (χρησιμοποιώ έκφραση κομψή για να μην εκτραπώ σε κάτι βαρύ) συναδέλφους, ,δεν έστελνα ποτέ αστυνομικό συντάκτη. (Και το έκανα μάλιστα καθ' υπόδειξη ενός έντιμου και επαρκούς αστυνομικού συντάκτη του Βαγγέλη του Μαρκουλή..)
Γιατί ποτέ ο συνάδελφος δεν θα "στρίμωχνε"τον επί της κεφαλής ένστολο με ερωτήσεις καρφιά, υπό το στέρεο επιχείρημα πως θα τον αφαιρούσαν, υπονομεύοντάς τον επαγγελματικά, από την λίστα των αποκλειστικών πληροφοριών. Ερωτήσεις από αυτές που τείνουν να πάρουν απαντήσεις υψηλού ρίσκου αφού ακόμη και αν εξολκύσεις ένα καρφί από τον τοίχο μένει η τρύπα.
Στην άκρη αυτής της εισαγωγής τοποθετείται η υπόθεση του δολοφονημένου συναδέλφου Γιώργου Καραϊβάς επί του οποίου:
Πολύ προ της εκτέλεσής του διαχέονταν-- πρόστυχα θέλω να πιστεύω --- στο κοινωνικό περιβάλλον, πληροφορίες περί της επιχειρηματικής συνεργασίας του με τον βαρυποινίτη του Χαϊδαρίου, που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από αλβανούς δολοφόνους.
Δεν είμαι σε θέση και δεν επιδίωξα ποτέ να πιστοποιήσω την -- ως επιτάφιο περιφορά-- αλήθεια της διαρροής αυτής κατά του Γιώργου αλλά:
Η δημοσιογραφική συλλογή πληροφοριών επιβάλλει τη βουτιά σε μια λάσπη δίχως αναπνευστήρα.
Μου συνέβη και μένα κάτι αντίστοιχο τρεις δεκαετίες πριν που τρομοκράτησε τόσο τον εργοδότη μου ώστε με έθεσε υπό την προστασία σωματοφυλακής για έξη μήνες.
Απειλήθηκα για μια κοινωνικοπολιτική αποκάλυψή μου από έναν τρισάθλιο τύπο, που επί ώρες ανέμενε την έξοδό μου από το σπίτι, κρατώντας όπλο ανάμεσα σε μια φρατζόλα ψωμί.
Θεία τύχη ο φούρναρης πρόσεξε τη χρήση του προϊόντος του και με ενημέρωσε τηλεφωνικά μαζί με όλη τη γειτονιά. Τον πήραν αμέσως στο κυνήγι αλλά αυτός πρόλαβε και μπήκε σε αυτοκίνητο ακαταχώρητου αριθμού κυκλοφορίας!!
Η απόπειρα κάηκε κι εγώ βρήκα άκρη. Αν όμως συνέβαινε σήμερα θα με είχαν προ δεκάδων ετών αποσυνθέσει τα βακτήρια δεδομένου πως:
Ζούμε στη κοινωνία του δεν μου πέφτει λόγος!!
Είναι η κοινωνία της παρακμής από τον Ευρωατλαντικό τρόπο ζωής που διαμορφώθηκε μετά την άγρια παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Σοβιετική Ένωση. Με το μοναδικό έτσι συμβόλαιο θανάτου να είναι αυτό που εκτελείται κατά των λαών στα Δυτικά κοινοβούλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου