Δύσκολες ώρες και σε άγνωστα νερά γλιστράει ο Βασίλης Παπακωσταντίνου.. Έχασε έναν επί τέσσερις δεκαετίες φίλο, που όπως γράφει ο ίδιος (αναρτώντας μια απο κοινού φωτογραφία τους και ανακοινώνοντας τον θάνατό του), ήταν πάντα μπροστά και δημιουργικά στις συναυλίες του..
Κι επειδή γνωρίζω το συναίσθημα αυτό που δεν απέχει από ψυχικό ακρωτηριασμό γιατί μόλις πριν από δύο χρόνια έχασα τον μαέστρο μου στη ζωή και τη μουσική, τον μουσουργό Κώστα τον Ευαγγελάτο, σας βεβαιώ ότι:
Κατακλύζεσαι από ένα κύμα αδιαφορίας σε ότι τρέχει στον στενό ή ευρύ περιβάλλοντα χώρο σου.. Ο απόλυτος κυνισμός. Με τις συγκρίσεις να βαθαίνουν την πληγή.. Πονάει πολύ σας λέω.. Μα πάρα πολύ..Μοιάζεις με ναυαγό σε μια ξέρα της ζωής..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου