Τώρα γιατί εγώ πιάνω στο φτερό τους λούμπεν ψηφοφόρους της δεξιάς δεν ξέρω.. Ίσως γιατί το να μοιάζει κάποιος ηλίθιος στα μάτια ενός βλάκα είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής. Ως αυτής που έζησα το 1990 εγώ.
Μένω επί της Λεωφόρου Πεντέλης. Δρόμος κεντρικός του Χαλανδρίου. Είναι Πέμπτη απόγευμα και επί της πλατείας Συντάγματος καλεί το .."ποίμνιό" του ο Εφιάλτης πατέρας του σημερινού Εφιάλτη πρωθυπουργού.
Ξαφνικά καμιά διακοσαριά άτομα κατέρχονται πεζοπορώντας προς τη πλατεία με σημαίες και με ταμπούρλα της δεξιάς.
Κυκλοφοριακή συμφόρηση. Συνήθης προεκλογική εικόνα αλλά:
Σταματούν έξω από το σπίτι μου με τον σημαιοφόρο (σκουπιδιάρης στο επάγγελμα) να με καλεί να βγω στο μπαλκόνι υπό τις εξής ιαχές:
«Ευγένιε βγες έξω.. Βγες έξω αν τολμάς!!»
Το τι πολιτικά πιστεύω δεν το γνώριζε μόνο αυτός αλλά όλη η Ελλάδα..
Είπα να δώσω τόπο στην οργή αλλά έχει συγκεντρωθεί στα πεζοδρόμια όλη η γειτονιά. Πείσμωσα..Γιατί μ’ έπιασε το εκ της μητρικής μου καταγωγής Μακεδονίτικό μου. Και βγήκα στο μπαλκόνι για να ακολουθήσει ο εξής διάλογος:
Εγώ: Τι θέλεις ρε Νίκο..
Αυτός: Ρε Ευγένιε εσύ με τις αυτοκινητάρες σου τις γκομενάρες σου την ομορφάδα σου και τα λεφτά σου έλα μαζί μας.. Τι θέλεις με τους κόκκινους;
Εγώ: Θα έρθω ρε Νίκο αν πρώτα μου απαντήσεις στην εξής ερώτηση: Εγώ με όλα όσα ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΘΕΤΙΚΌ περιέγραψες είμαι με τους κόκκινους κι εσύ με τον κώλο σου να έχει πιάσει αράχνες από την πείνα, είσαι με τους μπλε. Επομένως ..Ένας από τους δύο είναι μαλάκας .. Πες μου ποιος.. Και ξαφνικά χάθηκαν όλοι από το οπτικό μου πεδίο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου