Eξαπλώνεται αντιστάσεως μη ούσης σαν μαύρη λαδιά. Στον άγριο καπιταλισμό η αναφορά. Και διευρύνεται θεσμικά με αλλεπάλληλα νομοθετήματα συσφίγγοντας συνεχώς τα δεσμά των λαών. Με την πολιτική ηγεσία των τελευταίων να παραδίδει τα κλειδιά συγκροτημένων κρατών σε μια αδιαφανή εξουσία. Τις Αγορές.
Η σύγχρονη μεταμφίεση των τραπεζών είναι, που πλέον ελέω καθεστώτων ελέγχουν ως και την ανάσα μας. Εργαλείο και σημαία τους η τεχνολογία που περιθωριοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους και αφού προηγουμένως κατέστησε τους παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής του πλούτου, άχρηστους.
Ταυτοχρόνως κυριάρχησαν επί των ΜΜΕ έτσι ώστε η προπαγάνδα περί του ευεργετικού χαρακτήρα της «νέας εποχής» να εισβάλλει σε κάθε σπίτι.. Τα δεδομένα μας φύλλο και φτερό στα στικάκια γραφειοκρατών..
Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε έγραψε ο Βάρναλης προφητικά πριν δεκάδες χρονια. Και δικαίως. Γιατί τ’ αποφώλια καπιταλιστικά τέρατα πρόβαλλαν τη μία όψη του νομίσματος που πραγματι ήταν εντυπωσιακά ελκυστική. Το τυρί. Στην αθέατή του πλευρά όμως κρυβόταν η φάκα. Αυτή που θα μας διαιρούσε σε πατρίκιους και πληβείους. Σε χρήσιμους και άχρηστους.
Στην όψιμη διαπίστωσή μας ξεκίνησαν από το Λονδίνο οι εναντίον της τεχνολογίας αφορισμοί και κατάρες. Επειδή απέκλεισε ολόκληρους πληθυσμούς του δικαιώματός τους στην απασχόληση και ως εκ τούτου σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Είναι όμως ένοχη αυτή;
Τόσο όσο η βιομηχανική επανάσταση, που κατήργησε χιλιάδες θέσεις εργασίας, με τους Λουδίτες (οπαδοί του Λουντ) να έχουν εξαπολύσει έναν αμείλικτο πόλεμο κατά της κλωστοϋφαντουργίας. Και όπως ήταν παρεπόμενο ο ασύντακτος, ασυνάρτητος και εκδικητικός αυτός στρατός νικήθηκε τότε από τον Βρετανό κυβερνήτη Πέρσιβαλ.
«Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ» Ηράκλειτος.
Κανείς δεν μπαίνει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές. Σε ελεύθερη μετάφραση η εξέλιξη δεν σταματά. Που κατά προέκταση σημαίνει πως: «Θεός πάντων η ενέργεια και η κίνηση» όπως έγραψε ο Ευτύχης Μπιτσάκης. Ουδεμία έτσι έχουν αξία τα αναθέματα κατά της τεχνολογίας.. Ακούγονται όμως.
Πρόκειται για το παραπλανητικό εφεύρημα της άρχουσας τάξης έτσι ώστε οι λαοί να κοιτάζουν το δάχτυλο και όχι το χέρι και τον κάτοχό του. Αυτός μας αποπροσανατολίζει. Αυτόν αναμένει το εδώλιο του λαϊκού ή του ιστορικού δικαστή. Παρ’ όλ’ αυτά οι ελίτ εξακολουθούν να επιβάλλουν την παρανοϊκή αρχή σύμφωνα με την οποία οι εργάτες αν και φτωχοί οφείλουν να καταναλώνουν σα πλούσιοι
Στους επινοητές της αντίφασης αυτής ελλοχεύει ο ένοχος. Ο πλουτοκράτης.. Δικά του ή ακριβέστερα των πολυεθνικών ομίλων του, είναι τα μέσα παραγωγής, δική του η έρευνα δική του και τη τεχνολογία.
Σ΄αυτόν καταλήγει ο πλούτος της εργασιακής υπεραξίας. Αυτός την εκμεταλλεύεται.. Γιατί τα αγαθά της δεν προκύπτουν από το πουθενά. Είναι εξ ολοκλήρου ανθρώπινο δημιούργημα και ως τέτοιο ποτέ δεν πρόκειται να υψωθεί πάνω από τον δημιουργό της –τον άνθρωπο-
Επομένως τι υπολείπεται; Ο ολιγάρχης δι αυτής διαφεντεύει τη ζωή.
Από τα σπάργανα ως την σύγχρονη μορφή των τεχνολογικών επιτευγμάτων μεσολαβούν έρευνες δεκαετιών από πλήθη επιστημόνων. Ο λόγος, η ουσία, που κατά τη σοσιαλιστική αντίληψη η επιστήμη οφείλει να τίθεται στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι αντιστρόφως..
Επειδή τότε ο άνθρωπος θα αλυσοδεθεί από τα επιτεύγματά του. Έτσι τον φαντάστηκε αποκαρδιωμένος ο Ελύτης. Και θα επιβεβαιωθεί αν ο άνθρωπος αφήσει τα πράγματα ως έχουν. Ν΄ ασελγεί παρά φύσιν η επιστήμη κατά του δημιουργού της.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Λες και οι επιστήμονες είναι ένα ξεχωριστό είδος ανθρώπων που ότι τρώγουν το μεταβολίζουν σε χρυσο. Ενώ εμείς σε σκατά. Για να κοπρίζουμε απλώς τον πλανήτη.
Ιδού οι αιτίες που το ανθρώπινο γένος εξαναγκάζεται στη βίαιη μείωσή του αφού η ρομποτική κατέστησε τεράστιες πληθυσμιακές ομάδες ανενεργές. Με τον καπιταλισμό ν ανατρέπει ακόμη και θεμελιώδεις θρησκευτικές δοξασίες, επί των οποίων στηρίχθηκε η διαιώνισή του.
«Ποιος θυμάται εκείνο το αυξάνεστε και πληθύνεστε και πληρώσατε τη γη»!! Εκστομίστηκε τότε που η ανθρωπότητα είχε ανάγκη εργατικών χεριών για ν’ αναπτυχθεί.
Δεδομένων όμως των νοητικών του ικανοτήτων η χειρονακτική εργασία για τον άνθρωπο είναι ντροπή. Ναι αλλά μας περισσεύουν κάτι λούμπεν ξέφτια δεξιά κι αριστερά.. Τι θα τα κάνουμε;. Θα τα σαρώσουμε για να τα πετάξουμε στη χωματερή μιας ηπείρου γκουαντάναμο; Ή να τους ξεπαστρέψουμε ψεκάζοντάς τους κατά τις ονειρώξεις του πρίγκιπα Φιλίππου μ έναν ιό;
Λύση ιδανική για τους τραπεζίτες όχι όμως για μας.
Τι μας υπολείπεται; Να αντιμετωπίσουμε στους δρόμους στη δουλειά παντού τη τερατογένεσή τους. Τον άνθρωπο των μακιαβελικά διαμελισμένων νεοφιλελεύθερων κοινωνιών που προβάλλει τον εξατομικευμένο του εαυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να φαντασιώνεται πως είναι ελεύθερος. Με τις επιλογές του όμως στην πραγματική ζωή να είναι απλώς αυταπάτες.
Δραματική οπωσδήποτε εξέλιξη κατά την οποία οι ψηφιακοί φίλοι δεν είναι παρά η ναρκισσιστική επιβεβαίωση του ζωώδους «εγώ» που αποφέρει τρισεκατομμύρια δολάρια στους παρόχους των συγκεκριμένων υπηρεσιών.
Αυτό που δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι πως o εκπτωτευμένος και ψηφιοποιημένος εαυτός πέραν του ότι πωλείται ως εμπόρευμα, κατήργησε χιλιάδες θέσεις αξιόπιστης και υπεύθυνης πνευματικής εργασίας, αφού αποκαρδίωσε τους υποψηφιους δημιουργούς..
Η επιλογή έτσι είναι μία.
Η μείωση των ωρών εργασίας με αύξηση και όχι μείωση αποδοχών που θα επιφέρει την επίτευξη ενός στόχου διττού. Αφ’ ενός τον πολλαπλασιασμό των θέσεων εργασίας και αφ’ ετέρου την έτι περισσότερο απελευθέρωσή του από την καθ’ υποχρέωση εργασιακή σκλαβιά… Ότι άλλο προτείνεται είναι ασπιρίνες σε καρκίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου