Ένας είναι ο παγκοσμίου εμβέλειας μαλ@κ@ς.. Ο Πορδοσάλτε που συσχέτισε αξημέρωτα το ξεπούλημα μπιρ παρά των δύο κρατικών εταιριών --ΟΣΕ Ολυμπιακη-- από το κράτος αποικία. Έίπε ο άθλιος: Η Ολυμπιακή μας φέσωνε ένα εκατομμύριο δραχμές τη μέρα όταν: Συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.Μόνο από τις εντός των αεροσκαφών της συναλλαγές παρείχε στο ελληνικό δημόσιο πλέον του 1,5 εκατομμυρίων δραχμών..Καλό είναι να θυμάστε λοιπόν πως σήμερα το κράτος πατερούλης αφορά το κεφάλαιο και τις παπαριές τους να τις κλειδώνουν στο στόμα τους
Πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή για την κυβέρνηση αποτελεί πολιτική προτεραιότητα η οικονομική ενίσχυση κρατικοδίαιτων καπιταλιστών (όπως και των μηχανισμών καταστολής), έναντι της Υγείας, της Παιδείας, των ΜΜΜ, των μισθών και των συντάξεων, υπάρχει και μια ακόμα πτυχή στην ιστορία της Aegean.
Η πλήρης χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου ιδεολογήματος για τον «υπέρογκο δημόσιο τομέα», που επιβαρύνει τον προϋπολογισμό και καθιστά αναπόφευκτες τις ιδιωτικοποιήσεις.
Το παραπάνω επιχείρημα περί σπατάλης (μαζί με το αφήγημα για τους τεμπέληδες συνδικαλιστές και τους καλοπληρωμένους δημόσιους υπαλλήλους που κάθονται) χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο ξεπούλημα της πάλαι ποτέ Ολυμπιακής, επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, με τελικό «εκτελεστή» της υποχρεωτικής ιδιωτικοποίησης, τον σημερινό υπουργό εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων Κ. Χατζηδάκη.
Η Ολυμπιακή Αεροπορία (Ολυμπιακές Αερογραμμές από το 2003) ήταν για δεκαετίες ο εθνικός αερομεταφορέας, με κομβικό ρόλο στις δημόσιες μεταφορές μιας νησιωτικής χώρας, όπως η Ελλάδα.
Το Μάρτιο του 2009 το ελληνικό δημόσιο συμφώνησε στη μεταβίβασή του στον ιδιωτικό όμιλο MIG (Marfin Investment Group) του Ανδρέα Βγενόπουλου, παρά τις τότε αντιδράσεις. Είχε προηγηθεί ένα πολυετές σίριαλ καταγγελιών από ανταγωνιστές, ισχυρές πιέσεις από την ΕΕ και φυσικά η συστηματική απαξίωση της εταιρείας και η διαρκής μείωση προσωπικού, με σκοπό την παράδοσή της στους ιδιώτες.
Η νέα εταιρεία ονομάζεται Olympic Air τον Σεπτέμβριο του 2009 και κληρονομεί, πέρα από το όνομα, το εταιρικό λογότυπο, τα δικαιώματα προσγείωσης και την τεχνική βάση, αλλά μόνο μέρος του προσωπικού, που προσελήφθη με νέους όρους.
Οι πτήσεις εξωτερικού από 1.1.10 αναλαμβάνονται από ξένες εταιρείες και σταδιακά η Aegean της οικογένειας Βασιλάκη, αποκτά περισσότερους επιβάτες από την Ολυμπιακή. Στις 22 Φεβρουαρίου 2010, η Ολυμπιακή και ο κύριος ανταγωνιστής της, Aegean Airlines, ανακοίνωσαν ότι έχουν καταλήξει σε συμφωνία για συγχώνευση.
Η συγχώνευση αναμενόταν να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2010, εφόσον εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού. Μετά από μια πρώτη απορριπτική απόφαση το 2011, τον Οκτώβριο του 2013 η επιτροπή ανταγωνισμού της ΕΕ (με εκείνο τον απίθανο κοινοτικό επίτροπο X. Αλμούνια) έδωσε τελικά την έγκρισή της για τη συγχώνευση.
Στις 23 Οκτωβρίου 2013, ολοκληρώθηκε η εξαγορά του 100% των μετοχών της Ολυμπιακής από την Aegean Airlines, καθιστώντας την Olympic Air θυγατρική της πρώτης, εξυπηρετώντας κυρίως τις λεγόμενες «άγονες γραμμές» των νησιών.
Τη μερίδα του λέοντος από το υπερατλαντικό δίκτυο της ΟΑ ανέλαβε η Lufthansa, που στο μεταξύ εντάσσει στο δίκτυο περιφερειακών συνεργατών της την Αegean.
Το διαβόητο κρατικό μονοπώλιο που αναπαρήγαγαν τα μιντιακά παπαγαλάκια της εποχής εκείνης, έγινε μέσα σε λίγο καιρό ένα ιδιωτικό μονοπώλιο (με μικρότερη εμβέλεια σε πτήσεις εξωτερικού και μικρότερα αεροσκάφη σε σχέση με την Ολυμπιακή), το οποίο απολαμβάνει μέχρι και τώρα πακτωλό κρατικού χρήματος.
Ο περίφημος ανταγωνισμός, που θα μείωνε τις τιμές στα εισιτήρια, πήγε περίπατο. Οι επιβάτες με τις αυξήσεις των εισιτηρίων και οι εργαζόμενοι με απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας (όχι μόνο στην Ολυμπιακή, αλλά και στα αεροδρόμια, καθώς απολύθηκαν από τις εταιρείες που είχαν αναλάβει τις υπηρεσίες τροφοδοσίας και άλλες υπηρεσίες) πλήρωσαν το επενδυτικό πλάνο της Aegean.
Η ιστορία της Ολυμπιακής, αποτελεί μια εμβληματική περίπτωση όπου μέσω σταδιακής απαξίωσης και τμηματικής πώλησης, μια δημόσια επιχείρηση μεταφορών (και η έτοιμη χρυσοφόρα αγορά της) χαρίστηκε στο βασικό της ανταγωνιστή, απαλλαγμένη από χρέη και προσωπικό.
Σήμερα, μπροστά στο μεγάλο φαγοπότι που στήνεται γύρω από τα δημόσια αγαθά (ενέργεια, ελεύθεροι χώροι κ.ά.) με στόχο να έχουν μεγαλύτερα κέρδη οι μεγαλοκαρχαρίες ιδιοκτήτες εταιρειών, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε τι έγινε την τελευταία φορά που μας μιλούσαν για τον «αποτελεσματικό» ιδιωτικό τομέα που -τάχα- «θα πάψει να επιβαρύνει το κράτος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου