Η φύση χλιμίτζουρες δεν εκδικείται.. Αποκαθίσταται επουλώνοντας τις πληγές της
«Έτσι πρέπει να είναι η Κόλαση», είχε πει ένας από τους διασώστες, που αναζητούσε χιλιάδες ανθρώπους κάτω από τόνους πάγων, λάσπης και βράχων στο Περού. Και δεν είχε δει τίποτα τότε.
Μετά 8 χρόνια η «Κόλαση» θα επέστρεφε πιο σκοτεινή! Ήταν μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές που έπληξαν κατοικημένη περιοχή στη Γη.
Ένα απόγευμα σαν σήμερα, 11 Ιανουαρίου του 1963 κι ενώ το ρολόι έδειχνε 18:30, στην πόλη Ρανραΐρκα του Περού, ο θάνατος ήρθε από τις κορυφές των Άνδεων! Ένας τεράστιος όγκος πάγου, μήκους περίπου 200 μέτρων και πλάτους 800 - όσο δηλαδή το μέγεθος τριών γηπέδων ποδοσφαίρου - ξεκόλλησε από παγετώνα στην κορυφή του βουνού.
Ο υπερμεγέθης όγκος πάγου και βράχων χύθηκε, προκαλώντας απόκοσμο θόρυβο, στο φαράγγι Ουέλας, ένα χιλιόμετρο χαμηλότερα παρασύροντας ό,τι βρέθηκε στο πέρασμά του· καλπάζοντας με ταχύτητα περίπου 100 χιλιομέτρων την ώρα, βρήκε διέξοδο στην κοιλάδα που απλωνόταν στα ριζά του όρους. Εκεί, οι κάτοικοι άκουγαν, αφουγκράζονταν, αλλά δεν έβλεπαν. Κι όταν είδαν ήταν αργά… Και πολλοί από εκείνους δεν ξαναείδαν ποτέ!
Το όρος Χουασκαράν υψώνεται 6.700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στα βουνά των Περουβιανών Άνδεων· κάτω από αυτό βρίσκονταν πολλές μικρές κοινότητες, οι κάτοικοι των οποίων καλλιεργούσαν στην κοιλάδα του Ρίο Σάντα.
Λέγεται, χωρίς ποτέ να διακριβωθεί, ότι περίπου 4.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Πολλοί σοροί μεταφέρθηκαν μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό κοντά στην παραθαλάσσια πόλη Τσιμπότε, 160 χιλιόμετρα μακριά. Άλλοι θάφτηκαν κάτω από τα συντρίμμια και τα σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ.
Επίσης 10.000 οικόσιτα ζώα σκοτώθηκαν. Κι αν οι άνθρωποι της περιοχής, που επέζησαν της καταστροφής το 1962, πίστεψαν ότι είχαν δει τα χειρότερα, είχαν σφάλλει. Στις 31 Μαΐου του 1970 έγινε σεισμός μεγέθους 7,8 Ρίχτερ στα παράλια του Περού, ο οποίος προκάλεσε την αποσταθεροποίηση του βόρειου τμήματος του βουνού, με αποτέλεσμα την κατολίσθηση βράχων, χιονιού και παγετώνα, η οποία έθαψε ξανά τις πόλεις Γιουνγκάι και Ρανραΐρκα, με συνολικά 20.000 νεκρούς. Τελικά τίποτα δεν είναι τόσο κακό που δεν μπορεί να γίνει χειρότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου