Κατοικούσε σε μια μονοκατοικία δίπλα μου.. Μόλις εκατό μέτρα από το σπίτι μου.. Στο δρόμο για την πλατεία Χαλανδρίου σταματούσα για καφέ. Είχε την πόρτα ανοιχτή και το μυαλό του επίσης.. Αντιδρούσε ενστικτωδώς στον στίχο των κρυφών μηνυμάτων σαν να τον διαπερνούσε ηλεκτρικό ρεύμα.. Έτσι μελοποιήθηκαν το πρωϊνό τσιγάρο και το ίσως φταίνε τα φεγγάρια.. Διαλέγω το δεύτερο γιατί αφ' ενός το πρώτο δεν υπάρχει πλην των ηλιθίων έλληνας που να μην το έχει ψιθυρίσει και το δεύτερο γιατί αρέσει σε μένα προσωπικά. Θυμάμαι ακόμη το σχόλιό μου όταν το πρωτοέγραφε..Ποιος θα το καταλάβει ρε Νότη..
Σκοτώθηκε ενώ μαστόρευε στο σπίτι του στο Πήλιο, στα 77 του χρόνια, ένας μεγάλος μάστορας της μουσικής, ο Νότης Μαυρουδής. Δεξιοτέχνης κιθαρίστας, συνθέτης, δάσκαλος, γεννημένος στις Φυλακές Αβέρωφ όπου έμεινε έγκλειστος μέχρι την ηλικία των δύο χρόνων καθώς εκεί ήταν πολιτική κρατούμενη η μητέρα του.
Πλούσιο το βιογραφικό του, σπουδαίο το καλλιτεχνικό του έργο, όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς. Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε είναι η άγρυπνη συνείδησή του:
για πολλά χρόνια έγραφε στο περιοδικό TAR κι έκανε αναρτήσεις στην προσωπική ιστοσελίδα του και στο Facebook όχι μόνο για θέματα μουσικής, αλλά και για ζητήματα της επικαιρότητας καταδικάζοντας, με οξύ και φλογερό λόγο, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την εκμετάλλευση, τον πόλεμο.
Πολύτιμες οι παρεμβάσεις του για την τύχη του ελληνικού τραγουδιού αλλά και την κατάσταση της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων μουσικών τους οποίους έβλεπε να «προλεταριοποιούνται», ιδίως στην περίοδο της καραντίνας, με αμείλικτους ρυθμούς. Πάντα ενδιαφερόταν για τους μαθητές του και τους νεότερους συναδέλφους του, πάντα με σεβασμό και γενναιοδωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου