ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

 Ή ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΜΟΙ ΔΙΧΩΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ; Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΕΚΡΟΨΙΑ ΝΕΚΡΟΤΟΜΗ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΝ..

 

 Μέσα σε ένα τοξικό κλίμα εμπόλεμων δηλώσεων, αμοιβαίων απειλών και επίδειξης τσαμπουκά («θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά», «ίσως έρθουμε πρώτοι εμείς μέρα μεσημέρι» κ.λπ.) βαδίζουν προς τις εκλογικές τους αναμετρήσεις Ελλάδα και Τουρκία.

 

Οι κυβερνήσεις τους, με επικεφαλής Μητσοτάκη και Ερντογάν, συντηρούν συνειδητά στην πρώτη γραμμή το «εθνικό ζήτημα», θεωρώντας προφανώς ότι εξυπηρετεί τους εκλογικούς τους σχεδιασμούς — έστω και αν οι λαοί των δύο χωρών δεν το αξιολογούν ανάμεσα στα βασικά τους προβλήματα. 

Μοιάζουν δε να παίζουν… κρυφτούλι, επιδιώκοντας να είναι οι «άλλοι» αυτοί που θα στήσουν πρώτοι τις κάλπες, με την ελπίδα ότι θα προκύψει πολιτική αστάθεια και θα μπορέσουν να την εκμεταλλευτούν. Με στόχο, φυσικά, να κάνουν τις κινήσεις που έχουν ήδη σχεδιάσει, η μεν επεκτείνοντας τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια σε κάποιες περιοχές (με πιθανότερη την Κρήτη) και η δε διευρύνοντας τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και συνολικά τη ΝΑ Μεσόγειο.

Αμφότερες γνωρίζουν, βεβαίως, ότι έτσι παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά, καθώς παραμένει εξαιρετικά υψηλός ο κίνδυνος ενός «θερμού επεισοδίου», με απρόβλεπτη κατάληξη. Ίσως δεν είναι τυχαίο, από αυτή την άποψη, το γεγονός ότι στο τελευταίο τεύχος του βρετανικού περιοδικού The Economist, που κυκλοφόρησε την Παρασκευή, υπάρχει κομμάτι με τίτλο «Θα μπορούσε η Τουρκία να καταλάβει ένα μικροσκοπικό ελληνικό νησί;». Και μαζί, η εκτίμηση ότι «το Καστελόριζο θα μπορούσε να είναι ένα σημείο σύγκρουσης».
 

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα ανταγωνιστικά συμφέροντα Ελλάδας και Τουρκίας έχουν αρχίσει να «διασταυρώνονται» επικίνδυνα και σε άλλες περιοχές: Το Μαγκρέμπ (κυρίως στη Λιβύη), τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, ακόμη και την Ουκρανία. Κάτι που δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο οι δύο χώρες να βρεθούν απέναντι, με το χέρι στη σκανδάλη, χωρίς να το καταλάβουν…

Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας συνεχίζουν να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη των δύο λαών, τους οποίους αφαιμάζουν και χρεώνουν κυριολεκτικά στον αιώνα τον άπαντα. Εκατομμύρια άνθρωποι και στις δύο πλευρές του Αιγαίου καλούνται, εκτός από τις τρομακτικές αυξήσεις στα τρόφιμα και την ενέργεια, να πληρώσουν και το κόστος της αέναης κούρσας εξοπλισμών