Όταν πνίγομαι στη συστημική μπόχα καταφεύγω στο οξυγόνο των μελωδιών του Μίκη ν αναπνεύσω. Η οργή μου έχει πάρει τις διαστάσεις μιας τρικυμιώδους θάλασσας.. Κι αρχίζει εκεί που τελειώνει γιατί συνεχώς νέοι βοριάδες χυδαίων αποκαλύψεων την αναταράσσουν. Μ' εμένα εξ αιτίας του επαγγελματικού μου πάθους στη κόψη του κύματος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου