ΑΧ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ

Αχ, γενιά μου προδομένη θα έγραφα δίχως τον παραμικρό δισταγμό.. Το τυρί της κραιπάλης το είδες τη φάκα όμως όχι.. Έμπλεξες έτσι άσχημα. Και ο δρόμος του μισεμού στο φωτοστέφανο των νεανικών ιδεών και ονείρων έχει σκεπαστεί από καθεστωτική ομίχλη..Έτσι παραστρατήσαμε.. Και χαθήκαμε.. Πνιγήκαμε στην εικονική αιθαλομίχλη που θολώνει το βλέμμα και παραπλανά την ψυχή.. Και πως τώρα να δραπετεύσεις με τα φτερά σου κομμένα...Και σε ποιο ουρανό..