ΣΕ ΔΥΟ ΤΑΜΠΛΟ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

 Αντικυβερνητικά γαβγίσματα από τα Μέσα Ενημέρωσής του αλλά και μέσω του Ολυμπιακού !! Φωτίστηκε το πολιτικό θέατρο σκιών;

Πόλεμος προσωπικών συμφερόντων ξέσπασε μεταξύ του εφοπλιστή και του Μαξίμου αναδεικνύοντας τον μεταξύ τους βαθμό διασύνδεσης.. Ως έτσι να μην επαρκούσε η πολιτική πληγή που άνοιξε με το ράμφος του το εν ονόματι Πάτσης καθεστωτικό κοράκι, ήρθε ο Μαρινάκης σαν πτωματοφάγο να σκυλεύσει διά μέσου των εφημερίδων του --Βήμα Νέα αλλά και του αθλητικού σωματείου που κατέχει--τον πρωθυπουργό.. (τ' άλλα εξακολούθησαν τη φιλοκυβερνητική πολιτική..)

 

Τα ισχυρά χτυπήματα που ήταν πρωτοσέλιδα και αφορούσαν τις υποκλοπές, κατήγγειλαν ευθέως και δίχως περιστροφές ότι εντός της κυβέρνησης κυριαρχεί παρακρατικός μηχανισμός που διοικείται από τον ίδιο τον Μητσοτάκη.!!

 Και ότι δια της γέφυρας του Γρηγόρη Δημητριάδη εμπορεύονται το εν ονόματι «Predator» λογισμικό παρακολούθησης .Για να εκπλαγεί -- πλην των υποψιασμένων-- σύσσωμο το πολιτικό σώμα της χώρας ως προς την αντιστροφή των συναισθημάτων του Μαρινάκη ο οποίος: Ως χθες τρεφόταν τόσο ως μιντιάρχης όσο και ως εφοπλιστής, από την οικονομική θαλπωρή του Μητσοτάκη.

Ευκαιρίας έτσι δοθείσης την έπεσε στου Μαξίμου η αντιπολίτευση εκτοξεύοντας με ανακοινώσεις τους μύδρους κατά της κυβέρνησης ωσάν ν' αφυπνίστηκαν μόλις χθες. Με τον πρόεδρο του Σύριζα Αλέξη Τσίπρα εφ' όπλου λόγχης να καταθέτει ερώτημα λογοδοσίας κατά του πρωθυπουργού, κλείνοντας το κείμενό του με έμμεση αναφορά στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.Αιτία του καθεστωτικού ξεσηκωμού ήταν ότι τέθηκε υπό παρακολούθηση πρόσωπο του στενού περιβάλλοντος του Μαρινάκη

Θέατρο σκιών

Σε κάθε περίπτωση, το ουσιώδες συμπέρασμα είναι πως ακόμη και ένα απλό… «γρύλισμα» ενός από τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας, αρκεί για να «ανακατέψει» την τράπουλα στο πολιτικό σκηνικό. Τα επιτελεία των κομμάτων της αστικής διαχείρισης αντέδρασαν στο σύνολό τους όχι προ της υπεράσπισης του λαού αλλά των συμφερόντων της άρχουσας τάξης..

Ανάλογα στοιχεία έχει –σε μικρότερο βαθμό– και η υπόθεση του Ανδρέα Πάτση. Η υπόθεση αυτή, περάν από το προφανές ενός συστήματος απομύζησης του δημοσίου χρήματος, ανέδειξε και άλλες αντιθέσεις. 

Είτε αυτές που μαίνονται στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, όπου τμήματα του εγχώριου κατεστημένου «κοντράρονται» με τα funds του εξωτερικού για την «λεία» των κατεστραμμένων από την οικονομική κρίση. Είτε αυτές που υπάρχουν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, 

Όλες οι προαναφερόμενες αντιπαραθέσεις καθόλου άσχετες δεν είναι με την αβεβαιότητα που υπάρχει για τη νέα συνθήκη αστικής διαχείρισης. Αυτή που θα κριθεί στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2023.