Κλάσμα στην συμπαντική αιωνιότητα ήταν κι αυτό το καλοκαίρι. Με τα πρωτοβρόχια να εργαλειοποιούνται για να προκαλέσουν τρόμο στο ανιστόρητο πόπολο..
Που αν άνοιγε καμιά σελίδα της φυσικής θα διαπίστωνε πως στη βάση της κίνησης και της ενέργειας υπάρχει ο πλανήτης. Συνεχώς εξελίσσεται. Μεταλλάσσεται. Μαζί και τα παρακολουθήματά του. Δισεκατομμύρια χρόνια τώρα.
Προηγούνται έτσι και κατά τους συστημικούς
τσάτσους τα βαφτίσια τους. Εύα αποκάλεσαν τα τελευταία αλλά όχι και έσχατα. Οι νεκροί άγγιξαν τους 15 στο Χαλάνδρι από πνιγμό κατά το 1977. Χαβά τους χαβαδάκι τους αυτοί. Τρέμετε. Όχι από τον καθεστωτικό ερειπιώνα των μνημονίων. Αλλά από το φυσικό φαινόμενο.
Πυρ γυνή και θάλασσα. Όλα γένους θηλυκού. Που σπέρνει καταστροφές.. Μόνο που δεν είναι οι πλημμύρες που πνίγουν. Αλλά ο άνθρωπος.
Το ανάγλυφο κάθε ηπείρου είναι εκεί επαναλαμβάνοντας τη συμπεριφορά του εκατομμύρια χρόνια. Ώσπου η φύση έσπειρε τον άνθρωπο καπιταλ(η)στη. Και φύτρωσε απ’ άκρου σ’ άκρου της γης, για να την καταστρέφει, αλλοιώνοντας το πρόσωπό της με τα έργα του. Μπαζώνοντας ρέματα και ζωές.
Υψηλοί βαθμοί θερμοκρασίας με αντίστοιχη τήξη των πάγων είχε σημειωθεί και επί Βυζαντίου. Εντός κάποιων δεκαετιών όμως η φύση αυτοθεραπεύτηκε.
Σήμερα ωστόσο ο χρόνος λειτουργεί αφαιρετικά.. Σα να μαζεύουν οι γραμμές του τρένου με τον τερματισμό του να επίκειται. «Σταθμός μείωσης του γήινου πληθυσμού» επιγράφεται. Ιδού ο αρουραίος, που αφού κατά τη χριστιανική προβολή αυξήθηκε και πολλαπλασιάστηκε, βγήκε από τις τρύπες του απειλώντας την εδαφική και παραγωγική ιδιοκτησία της ελίτ. Γιατί η γη ποτέ δεν ήταν δική μας. Μόνον δική τους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου