Λέω να κλείσουμε τη μέρα μ’ έναν παρεξηγημένο. Τον Λευτέρη Πανταζή.. Λοιδορήθηκε, σαρκάστηκε, σατιρήθηκε κατ’ επανάληψη η παρουσία του στο λαϊκό τραγούδι. Και από ποιους; Έναν λαό απαίδευτο που πλην ηχηρών εξαιρέσεων ένιωθε πως μουσική είναι η σιωπή ανάμεσα σε δυο νότες. Κατσικόβλαχοι εκ γενετής. Μόνο που ο Πανταζής είχε σπουδάσει κλασσική μουσική στο ωδείο της Μόσχας.. Από αυτό που προέκυψαν άστρα της λάμψης Τσαϊκόφσκι ή Χατσατουριάν. Από αυτό που οι απόφοιτοί του συνόδευαν τα Μπολσόι και όχι δυτικούς κώλους σε πιθηκοειδείς πιρουέτες. Τότε γιατί βούτηξε στα λαϊκά σκατά της παραλιακής; Γιατί τα όνειρά του καταστράφηκαν με την επανάκαμψη του καπιταλισμού στη χώρα της μεγάλης λαϊκής επανάστασης. Κι όφειλε να γίνει ομπρέλα προστασίας στην οικογένειά του. Το ψωμάκι της. Εσείς τι φαντάζεστε πως ήταν τα βιενέζικα βαλσάκια των κλασσικών συνθετών. Κατά παραγγελία τραγουδάκια του συρμού για την διασκέδαση της τεμπέλικης βιενέζικης αριστοκρατίας. Αυτό έκανε προς τιμήν του κι ο πανταζής. Λούστηκε στη λαϊκή κοπριά που όμως περιέχει οικονομικές πρωτεΐνες. Αλλά δεν έπαψε ποτέ να τραγουδά με ψυχή για ν’ ακουμπά σε ψυχές. Όπως αυτό που ακολουθεί και που φωτογραφίζει την κορύφωση ενός παθιασμένου έρωτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου