Την κερδισμένη από τη Σύνοδο της Πράγας παριστάνει η κυβέρνηση σε ότι αφορά τα Ελληνοτουρκικά, διαρρέοντας τα περί «πιέσεων» και επικείμενων «κυρώσεων» στην Τουρκία για τις σχέσεις που αναπτύσσει με τη Ρωσία.
«Πάσα» σε αυτό το παιχνίδι δίνει και η πλην ΚΚΕ αντιπολίτευση, που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «κάνει με μεγάλη προθυμία παραχωρήσεις χωρίς να παίρνει τις ανάλογες εγγυήσεις για τα εθνικά συμφέροντα», παρουσιάζοντας ως τέτοιες κάποια «συγκεκριμένη αναφορά του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας εφόσον συνεχίσει να περιφρονεί τη διεθνή νομιμότητα» και την «αξιοποίηση της τελωνειακής σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας».
Τι «ξέχασαν» να πουν;
Οτι τόσο η πρόσκληση της Τουρκίας στην Πολιτική Ενωση, από το βήμα της οποίας ακούστηκαν αναβαθμισμένες οι τουρκικές απαιτήσεις, όσο και οι - όποιες - πιέσεις από την ιμπεριαλιστική ένωση, αφορούν ακριβώς το πώς και με τι ανταλλάγματα θα παραμείνει η Τουρκία ενταγμένη στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο.
Είτε με «μαστίγιο» είτε με «καρότο», ο στόχος αυτός βάζει πάνω στο τραπέζι τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, στο πλαίσιο του «μεγάλου παζαριού» που στήνεται στην περιοχή, και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για τους λαούς, με τη μία ή την άλλη κατάληξη.
Αυτό επιβεβαιώνεται και απ' όλη την προϊστορία των περιβόητων ευρωπαϊκών κυρώσεων, ήδη από το 2020, για την τότε παραβίαση της ελληνικής ΑΟΖ από την Τουρκία:
Τα γνωστά ευχολόγια περί «σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου», το οποίο όλοι μαζί κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους, αποτελούν την άλλη όψη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και παζαριών.
Καμία εμπιστοσύνη λοιπόν να μη δείξει ο λαός στις κυβερνήσεις, στα καθεστωτικά κόμματα, και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις: Μόνο ο αγώνας για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια μπορεί να ανοίξει δρόμο για πραγματική ειρήνη και ασφάλεια για τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου