Σαν αύρα πρωινή πέρασε κι αυτό το Καλοκαίρι! Δυο τρεις ανάσες ήταν για όσους δραπέτευσαν του κατακόρυφου κελιού τους.. Πια τα σαββατοκύριακα μόνον οι τελευταίες βυθίσεις στην απόλυτη αγκαλιά της θάλασσας.. Ξέκλεψα κάτι ακρωτηριασμένες ημέρες και ανέπνευσα το οξυγόνο της.. Μα ο νους είχε κολλήσει στους απόκληρους του καθεστώτος.. Τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας.. Που δεν έκαναν ούτε ένα βήμα μακριά από αυτή.. Γιατί; Επειδή κατά τις εποχές της τοκογλυφικής λεηλασίας από τα νιάτα λείπει ο παλμός του αγώνα, από τους απόμαχους η σοφία κι από την ίδια τη ζωή οι αξίες της.. Βουλιάζουμε.. Αύτανδροι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου