Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΑΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

 

Τελικά ίσως να είμαι μαζόχα.. Ή να έλκω τον καθεστωτικό βασανισμό σα να έχω δημιομαγνήτη. Με ξύπνησε χθες η αγωνιώδης φωνή του μηχανικού μου από το συνεργείο για να μου δηλώσει κάθιδρος πως: 

« Ξύπνα.. Μας πήραν το Μάβερικ.. Το βρήκα σε μάντρα απόσυρσης του Δήμου Παιανίας!!» Ακολούθησαν αλλεπάλληλες αναστατώσεις των νευρικών απολήξεών μου κυρίαρχη των οποίων ήταν το μερμήγκιασμα.

 

 «Τι ξεστόμισες μωρέ» πρόλαβα ν αρθρώσω.. «Μιλάμε για σαράντα χιλιάδες ευρώ τετρακούνητο αμάξι με όχι πλέον των 70 χιλιάδων χιλιομέτρων στην άσφαλτο!!» 

«Δυο μέρες τ αφήσαμε εκτός συνεργείου σε ανοιχτό οικόπεδο γιατί πήξαμε στη δουλειά, με το σέρβις του σχεδόν ολοκληρωμένο και ξαφνικά ήρθε γερανός του δήμου Παιανίας και το άρπαξε γιατί του είχαμε βγάλει τις πινακίδες. Έχω τρελαθεί!!» δικαιολογήθηκε αυτός.. 

 «Και που είναι αυτή η μάντρα» παρεμβάλλομαι βίαια.. 

«Στην Βάρης Κορωπίου είμαστε ήδη εκεί σε παρακαλώ έλα γιατί απαιτείται η παρουσία και η υπογραφή σου για να το ανακτήσουμε!!» Ν’ ανακτήσω το δικό μου αυτοκίνητο γιατί το λεηλάτησε με το έτσι γουστάρω ο Δήμος του αρβανιταριού. 

Σαν βουητό στους ακουστικούς μου πόρους ακούστηκε ο διάλογος αυτός.. Πίστεψα πως ξύπνησα μέσα σε εφιάλτη.. Κατέβασα από το πλησιέστερο εικονοστάσι ότι άγιο υπήρχε, καβάλησα την μηχανή μου και σε χρόνο ρεκόρ είχα καλύψει μια απόσταση που υπό κανονικές συνθήκες θ’ απαιτούσε πλέον των τριών τετάρτων. 

Για να με υποδεχτούν οι μηχανικοί μου κατευναστικά υπό το επιχείρημα πως δεν ήταν υπεύθυνοι οι μαντράδες.. Και βεβαίως δεν ήταν.. Εντολές συστημικού κομπάρσου εκτελούσαν. Άρχισε έτσι το πανηγύρι. Έγγραφα επί εγγράφων για να επανέλθει η περιουσία μου στον φυσικό της ιδιοκτήτη.. 

Ώσπου σκαλώσαμε στην ταυτότητα. 

Η οποία είχε κατασχεθεί από το αστυνομικό τμήμα του Χολαργού όταν κατ’ εντολή ενός Μητσοτακικού υποκείμενου είχα χαρακτηριστεί δραπέτης. Γιατί; Επειδή τον περασμένο Γενάρη προσβληθείς από Κορωναϊό είχα διεκδικήσει την μεταφορά μου από το νοσοκομείο Σωτηρία στο επί του Χαλανδρίου σπίτι μου, προκειμένου να συλλέξω τα αντικαρκινικά μου φάρμακα..Με τον εισαγγελέα να μου επιβάλλει πρόστιμο 500 ευρώ που τελικά απέσυρε γιατί τον απείλησα με μηνύσεις. 

Η επιχείρηση έτσι ανάκτησης του τζιπ μου έμεινε ημιτελής προκειμένου να εκδώσω φρέσκια ταυτότητα όπως τα φρέσκα ψάρια.. Σημείο της μεταξύ των ψαριών και εμού σύμπτωσης; Τα άψυχα μάτια.. 

Μια και δυο μαζεύω σ’ ένα σακούλι τα διαλυμένα νεύρα μου και πάω στο τμήμα..

Στην ασφάλεια με υποδέχτηκε μια κυρία – δεν γνωρίζω τον βαθμό της πολιτικά φορούσε —που σαν να της είχαν διακόψει την παροχή φυσικού αερίου ήταν απολύτως ψυχρή παρά το ότι σημείωσε πως με γνωρίζει και με διαβάζει. Αφού μου εξήγησε τις προϋποθέσεις – ένας μάρτυρας, δυο παράβολα το ένα πενήντα λεπτών (!!) και το άλλο εννέα ευρώ και δυο φωτογραφίες, ανέμενε τι από αυτά είχα, για να προχωρήσει την διαδικασία. 

Είχα τον όσιο—μάρτυρα, είχα τις φωτογραφίες δεν είχα τα παράβολα γιατί προβλεπόταν αυστηρά η ηλεκτρονική διαχείρισή τους. Δεδομένου πως έχω απαγορεύσει στον εαυτό μου οποιαδήποτε πλην των απολύτως απαραίτητων ηλεκτρονική συναλλαγή, η κατάσταση μου φάνταζε γελοία. Ιδία εκείνη των πενήντα λεπτών.. 

Παρά τούτα αυτή με έσπρωχνε με μια απίστευτη δημοσιουπαλληλική ακαμψία στον δρόμο, για να υποχρεωθώ είτε σε φίλο είτε σε οποιονδήποτε τυχαίο πολίτη, που θα ευαρεστείτο να μου διεκπεραιώσει την συγκεκριμένη συναλλαγή. Της το υποσημείωσα για να βρεθώ έκπληκτος εμπρός σε έναν προ του νόμου τοίχο η επιγραφή επί του οποίου ήταν περάστε τη Δευτέρα ή καθόλου αν δεν υπάρχουν οι βεβαιώσεις αυτές. 

Το οξυγόνο μου λιγόστευε και μαζί του μάζευαν και οι γραμμές του τρένου της ζωής μου αλλά το πρόσωπό της παρέμεινε αρυτίδιαστο. Βρέθηκε ο ευεργέτης μου συγκέντρωσα τα δικαιολογητικά και επανήλθα για να σταθώ απελπισμένος σε νέο πρόσκομμα!! «Δεν εξάγεται από αυτά πως έχετε πληρώσει(!!)» μου δηλώνει κυνικά.. 

Πλέον τσαντίστηκα. «Αν είστε ψηφιακά αναλφάβητη εγκαταλείψτε τον θρόνο σας» γρύλισα. «Η πλατφόρμα τύπωσε έγγραφο που έχει την έννοια της αποδοχής διαφορετικά θα απέρριπτε το αίτημα.. Απλώς είναι Σάββατο και θα ενημερωθεί η υπηρεσία σας την Δευτέρα».. 

«Περάστε την Δευτέρα» μου απάντησε στεγνά. «Αν περάσω τη Δευτέρα παρουσία σας πειράζει» την αντιμετώπισα σαρκαστικά..Δυστυχώς δεν υπήρχε χιούμορ στον καθεστωτικό παράδεισό της..