Αυτό δεν ήταν εκλογές. Αλλά πολιτική κηδεία. Το τέλος της δημοκρατίας. Ή μάλλον πρόκειται για την αρχή του τέλους. Ο απελπισμένος Ιταλικός λαός επέλεξε ό,τι του έχει ψήσει στον πολιτικό φούρνο η άρχουσα τάξη. Τα μαύρα περιβραχιόνια του φασισμού.
Ήταν σαν να έβαλε το χέρι του σε ένα τσουβάλι φίδια και τράβηξε το πλέον δηλητηριώδες. Αυτό που του έχει προκαλέσει Νείλους αίματος στο παρελθόν. Γιατί δημοκράτης και πατριώτης είναι εκείνος που περιχαρακώνει και αγαπά την πατρίδα του δίχως να μισεί τις αλλότριες. Δεν παρεμβάλλει προϋποθέσεις και αστερίσκους σε αυτό.
Ο πατριώτης αντιλαμβάνεται την Ιστορία ως διδαχή κι όχι ως προπαγάνδα. Επειδή αυτή δεν διαστρέφεται μα μήτε παραγράφεται μ’ ένα ψηφιακό delete. Συνεπώς τείνει προς την αυτογνωσία κι όχι σ’ έναν απλοϊκό και χυδαίο αυτοπροσδιορισμό.
Που προτάσσει το «εμείς» του συνανήκειν και όχι το «εγώ» του ελεεινού ατομισμού.
Που δεν προβάλλει το σκορποχώρι του αρχετυπικού παρελθόντος του όταν η επιβίωση εξαρτιόταν από την άγρα, την τροφοσυλλογή και φονικό ανταγωνισμό.. Γιατί το συντεταγμένο σύνολο ενός ομοούσιου και ομόγλωσσου πληθυσμού σε κράτος, επίσης δεν είναι ΜΚΟ του παγκοσμιοποιημένου εθνομηδενισμού και γκέτο πληβείων λαϊκιστών.
Επομένως τι; Γιατί; Οι Ιταλοί δεν είναι δημοκράτες;
Φασίστας δεν γεννιέσαι. Μεταμορφώνεσαι εξ αιτίας ενός αναγκαίου κακού που προσδιορίζεται από το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον και που ως άμυνα ανασύρει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των πρωτόγονων..
Τριάντα χρόνια τώρα τελούμε ως καταραμένη γενιά αυτόπτες μάρτυρες ενός παγκόσμιου και εφιαλτικού σχεδίου εν εξελίξει, που αν του έδινα τίτλο θα έγραφα το εξής: «Οι απολύτως απαραίτητοι»..
Ποιοι είναι αυτοί;
Οι εθνομηδενιστές του νεοφιλελευθερισμού.
Που δεν θέλουν κράτη αλλά ΜΚΟ και περιοχές, ούτε χώρες αλλά χώρους και πάνω απ’ όλα δεν θέλουν λαούς, αλλά ιδιώτες. (αξιοκατάκριτοι κατά τον Σόλωνα, ηλίθιοι κατά την ακριβή μετάφραση από τα αγγλικά)
Γιατί απεχθάνονται τους λαούς και συκοφαντούν ως λαϊκιστές όποιους καθ’ οιονδήποτε τρόπο τους υπερασπίζονται. Αυτοί δια μέσου του προβοκατόρικου διλήμματος, «ασφάλεια ή δημοκρατία», αναρρόφησαν από το ιδεολογικό κοκτέιλ όλες τις άλλες επιλογές πλην των εξής δύο: Δεξιά της παγκοσμιοποίησης ή ακροδεξιά του φασισμού.
Με τους Ιταλούς να επιλέγουν και τις δύο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου