Ο Ντράγκι στην Ιταλία δραπετεύει της εξουσίας από την έξοδο κινδύνου.. Οι τραπεζικές αντοχές της πλάτης του αποδείχθηκαν ισχαιμικές έναντι των κοινωνικών βαρών που καλείτο να σηκώσει.
Οι Γάλλοι του Μακρόν τελούν εν βρασμώ κοινωνικής ψυχής και η επικοινωνία με την εξουσία έχει από καιρού διαρραγεί.
Στη Βρετανία αποτυπώνεται η εικόνα του πρωτάκουστου. Κλείνουν οι παμπ και η πολιτική διοίκηση το μάτι στην αυταπάτη ενός πολλά υποσχόμενου αύριο αν οι Ουκρανοί επικρατήσουν!!
Και οι Γερμανοί της παραγωγικής εξωστρέφειας παραδίδουν σώμα και ψυχή στη κατάθλιψη εμπρός από τις πύλες των κλειστών εργοστασίων τους..
Μόνον που όλα τούτα τα διαβολικά δεν κατήλθαν ξαφνικά εκ του Μεφιστοφελή ή εκ του μηδενός. Οικοδομούνταν αντιστάσεως μη ούσης τριάντα χρόνια τώρα.
Από τότε που στο Ελσίνκι υπογράφονταν συμφωνίες θεσμικού ενταφιασμού του λαϊκού κινήματος το οποίο: Είχε -- από το σοκ και δέος της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στο κορυφαίο κράτος του αφέντη εργαζόμενου-- η συνδικασλιστική συσπείρωση αποσυντεθεί, επιτρέποντας έτσι στο ΝΑΤΟ ν’ αλωνίζει θερίζοντας προγραμματισμένα και παγκοσμίως λαούς, για φθηνό εργατικό δυναμικό εξαθλιωμένων μεταναστών. Επειδή κατά την άποψη των ευρωπαίων λύκων θα έλυναν το δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης.
Και για να εξασφαλίσουν την παντοδυναμία τους συνέστησαν, υπό την παραλλαγή του αντισυστήματος, συμμορίες ακροδεξιών αρουραίων, σε όποιους υπονόμους προσφέρονταν οικειοθελώς.
Ο Ουκρανικός ζόφος του Ζελένσκι είναι ένας εξ αυτών.
Μέτρησε τη σκιά του για μπόι προκαλώντας τον αφυπνισμένο βόα. Τη Ρωσία του Πούτιν που δυο δεκαετίες τώρα υπερεξοπλιζόταν κάτω από τη μύτη και μέσα από τα πόδια της υπεροπτικής Δύσης, εντός της οποίας, ο μοναδικός αντίποδας του λαϊκού κινήματος, είχε εξαφανιστεί. Ύψωσε έτσι ο Ρώσος πρόεδρος το οπλικό ανάστημα που κληρονόμησε από τους κομμουνιστές και ξεκίνησε την ισοπέδωση της Δυτικής μαριονέτας στην Κεντρική Ευρώπη.
Συμπληρωματικά σε αυτό αυξομειώνει την ροή της βασικής πηγής της πολιτισμικής ευημερίας, την ενέργεια, μεταφέροντας το σοκ και δέος στην απέναντι όχθη, της οποίας ο βασιλιάς αποδεικνύεται πλέον και εκ των πραγμάτων γυμνός.
Ή μήπως όχι..
Γιατί η Γερμανία που αιματοκύλησε δύο φορές την ανθρωπότητα επανεξοπλίζεται με θηριώδεις μεθόδους και ταχύτητες αλλά και με την απαίτηση της παρουσίας της στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Έχοντας προηγουμένως και ως εξ αυτού εξαναγκάσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς στην επερχόμενη επισιτιστική και ενεργειακή ένδεια.
Γιατί το κάνει;
Γιατί γνωρίζει πως η Ρωσία κατέστη ακαταμάχητη δύναμη από τότε που η τσαρίνα Αικατερίνη κατήλθε στις ζεστές θάλασσες και κυρίως όταν κατέλαβε την Κριμαία.
Και το αμείλικτο ερώτημα:
Δεν γνώριζε το Γερμανικό κεφάλαιο πως η Ρωσία θα εισέβαλε στο τεχνικό γεωπολιτικό κατασκεύασμα που καλείτο Ουκρανία; Δεν γνώριζε πως μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και τη κακή του μοίρα, όταν εισήγαγαν ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο σε τιμές λαϊκής αγοράς, για να το εκμεταλλεύεται η βιομηχανία τους, αλλά και το τραπεζικό τους σύστημα ως υπεραξία των εξαγωγών τους και ότι η λεηλασία αυτή δεν θα είχε μακροβιότητα;
Τι κατά συνέπεια κάνει ειδικά τους Γερμανούς και γενικότερα τους Δυτικούς να μοιάζουν ηλίθιοι πιστεύοντας πως η Ρωσία θ αφήσει αναπάντητη τη λεηλασία, ή θα εγκαταλείψει σήμερα τη Κριμαία;
Ασφαλώς τίποτα και πέρα και πάνω απ’ όλα ο ανυποχώρητος Πούτιν. Επομένως δεν είναι ηλίθιοι κι ας μοιάζουν, αφού είναι αυτοί που αγιάζουν τα μέσα που αγιάζουν τον σκοπό.
Ποιος είναι αυτός;
Η αιματηρή μείωση του γήινου του παρασιτικού κατ’ αυτούς πληθυσμού. Που είναι προαποφασισμένη με τους Βερζεβούληδες του κεφαλαίου να θεωρούν ότι αυτοί θα επιβιώσουν του ερειπιώνος, που θα προκύψει.
Και θα επιβιώσουν όχι σαν τις κατσαρίδες αλλά μετακομίζοντας στην Αφρική.. Τη μόνη πλούσια σε ορυκτά ήπειρο που αντιθέτως των υπολοίπων, τις οποίες εξαντλούν ληστρικά, κρατούν ενεργειακά στο σκοτάδι. Αρκεί να σταθεί κανείς στο διάστημα και να το διαπιστώσει βλέποντάς την..
Μόνη ελπίδα μας; Η έγερση του λαϊκού κινήματος.. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να τους φρενάρει.. Διαφορετικά σκάψτε από τώρα τους τάφους σας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου