Αφιερωμένο από καρδιάς σε μια ψυχωμένη συνάδελφο και φίλη, την Ειρήνη την Δημοτάκη αλλά και την φίλη από τα μικράτα μας και συνάδελφο Αφροδίτη Υψηλάντη που σκαρφαλώνουν επί του ίδιου Γολγοθά με τον δικό μου..
(Απόσπασμα από το τέταρτο βιβλίο μου που αν ζήσω θα ολοκληρώσω )
Λόγος αντρίκιος το ζεϊμπέκικο. Κατηγορηματικός. Λιτός.. Λόγος που συνοδεύει πάντα όσα ζεϊμπέκικα μέθυσαν στο αλκοόλ τους την ανδρική ψυχή.
«Σα το χορεύεις μάτια μου νάσαι ο Διγενής» τον νουθετούσε ο πατέρας του από μικρό . «Αν δεν νιώθεις τη λάβα του ως το τελευταίο σου κύτταρο, δεν είσαι κι αν δεν είσαι, μη σηκώνεσαι.. Θα προδοθείς. Γιατί τα βήματά σου δεν θα σέρνουν τα "σεκλέτια" σου όπως οι δούλοι τις σιδερένιες τους μπάλες. Θα είσαι ψεύτικος. Παλιάτσος σε ακροβασίες. Και το ζεϊμπέκικο δεν είναι τσίρκο. Είναι ένας πόνος ασίγαστος, βουβός. Αυστηρά προσωπικός. Απολογιστικός Μια πλήρης περιστροφή πάνω από το σώμα της ήττας σου. Το νεκρό κρυφό όνειρό σου. Μια περιστροφή τριακοσίων εξήντα μοιρών που αρχίζει από σένα και καταλήγει σε σένα. Που χωράει όλα όσα έζησες. Από τη γέννα ως τον θάνατο.
Γι αυτό και δεν γουστάρεις λεζάντες. Μόνος ήρθες και μόνος θα φύγεις. Κι όταν στην άκρη της στροφής χαστουκίζεις με την παλάμη σου τη γη, ζητάς, απαιτείς να σου αναστήσει τ’ όνειρο. Διαφορετικά, ν’ ανοίξει να σε υποδεχτεί.
Έτσι σιωπηρά.. Ήσυχα.. Δίχως φανφάρες και φούμαρα. Δίχως χειροκροτήματα Επειδή ο πόνος σαν την ήττα δεν παρελαύνει. Αντιθέτως. Τρυπώνει ανεπιθύμητα στο σώμα και τα εννιά όγδοα είναι η μόνη έξοδος κινδύνου προς τη ζωή για τον ξενιστή».
Ειδικά όταν αυτά έχουν ντυθεί τη φωνή του ανεπανάληπτου Μητροπάνου πρόσθετε πολύ μετά ο Αχιλλέας στα λόγια ενός γονιού που θαύμαζε και που σχεδόν είχε αποστηθίσει. «Παράδειγμα αρσενικού.. Παράδειγμα κομμουνιστή» κατέληγε πάντα καθώς έπαιρνε καταχειροκροτούμενος τη τελευταία επινίκια στροφή στο Περιβόλι τ’ Ουρανού..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου