Γι αυτό και μέρα που είναι αποφάσισα να σας διασκεδάσω αποκαλύπτοντας φθηνές δημοσιογραφικές ραδιουργίες.. Γιατί θέλω πρόσωπα αισιόδοξα απέναντί μου..
Είναι λοιπόν το ευαγές μεταχουντικό έτος 1976 κι εγώ – ο μόλις εξελθών του μαιευτηρίου δημοσιογράφος-- μετακόμισα στη γειτονιά των ονείρων μου. Τον Τύπο. Και συγκεκριμένα τον Ριζοσπάστη. (στ’ αριστερά έντυπα σφυρηλατούνταν οι ανυπότακτοι δημοσιογράφοι. Και μη βιαστείτε. Αλλης τάξης μεγέθους ζήτημα το που κατέληξαν ή καταλήγουν..)
Το καλοκαίρι είναι στη μέση της διαδρομής του και οι Γιάνγκηδες του έκτου στόλου ελλείψει Τρούμπας αποφασίζουν ν ασκηθούν αποβατικά στο Γύθειο και συγκεκριμένα στο Βαθύ Γιαλό.
Ενός μηνός σκατό ήμουν αλλά χάρη στις επεμβάσεις της Νίτσας της Λουλέ που εξυμνούσε τα κείμενά μου, η εφημερίδα αποφάσισε να στείλει εμένα και τον αδελφό του Μίκη και προϊστάμενό μου, Γιάννη Θεοδωράκη για ασφάλεια. (και καλά έκανε φοβόταν την από υπερβάλλοντα ζήλο νεανική μου μαλακία..)
Φτάσαμε αυθημερόν στο Γύθειο μ’ εμένα και τον Γιάννη – το χιούμορ του οποίου ήταν απαράμιλλο, μοναδικό—να το έχουμε εκλάβει σαν σχολική εκδρομή..Τραλαλί τραλαλό .. Ήπιαμε τα κρασιά και καταβροχθίσαμε τα σουβλάκια στους πασίγνωστους Μύλους τραγουδώντας ήτανε ένα μικρό καράβι!!
Ώσπου μπαίνοντας στο Γύθειο η εικόνα που αντιμετωπίσαμε μας άφησε παγωτά!! (μη ξεχνάτε στη Μάνη αναφερόμαστε..) Ο κόσμος όχι μόνον δεν είχε ξεσηκωθεί κατά των αμερικανών αλλά προετοιμαζόταν με καροτσάκια να τους υποδεχτεί πουλώντας από αναψυκτικά μέχρι ξηρούς καρπούς ποπ κορν και σουβλάκια..
Μουτζούρα στην εικόνα που είχαμε φανταστεί..
«Και τώρα τι γράφουμε Γιάννη» ρώτησα τον πολύπειρο δημοσιογράφο..
«Εσύ γράφεις εγώ είμαι σε αποστολή ινστρούκτορα» μου απαντά με ύφος αινιγματικό.
Παρέλυσα γιατί μέσα στη σύγχυσή μου δεν κατάλαβα το χιούμορ του. Είδα έτσι την απόλυσή μου να έρχεται στην πίσω σελίδα της υπογραφής της πρόσληψής μου.
Μετά ωρίμου σκέψεως ωστόσο κατέληξα πως ο Ριζοσπάστης ήταν ένα φύλο που δεν φοβόταν την αλήθεια. Κι αποφάσισα ν’ αναπαράγω την εικόνα μπασταρδεύοντάς την όμως .. Ναι μεν αλλά.. Πως οι Γύθειοι τάχα δεν γούσταραν τους γιάνγκηδες αλλά τι να κάνουν; Είχαν οικογένειες κι όφειλαν να ζήσουν..
Δημοσιεύω την επομένη ένα περιορισμένο επαναστατικών επιθέτων ρεπορτάζ στην εφημερίδα παίρνω κάτι συγχαρίκια γιατί και στην αθήνα η ενημέρωση από τις κομματικές οργανώσεις περίπου στα ίδια κινούνταν, αλλά ω του Σατανά!!
Την ίδια μέρα το απόγευμα βγήκε η Απογευματινή, ποια η Απογευματινή, με πρωτοσέλιδη φωτογραφία ένα τεράστιο πανό, σε τοπίο απόλυτης μοναξιάς του Μαρκές, με φόντο τη θάλασσα κι έναν πιτσιρικά με τον πατέρα του, που το κρατούσαν με ζόρι πολύ. Και τι έγραφε το πανό; GIANGIS GO HOME !!! Καταλαβαίνετε τι έγινε.. Τα είδαμε όλα!! Κόλαση..
Ο Ριζοσπάστης, το επίσημο έντυπο της κομμουνιστικής δοξασίας δι εμού συγκρατημένο, η Απογευματινή της δεξιάς ξεσαλωμένη κατά των αμερικανών.. Ο οιοσδήποτε από εσάς θα με είχε απολύσει ακαριαία!!
(το σύνθημα αυτό κατά την ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς "έγραφε" τότε.. Αφού ως γνωστό κατά τον Μαρξ οι μεγιστάνες είναι έτοιμοι να σου πουλήσουν το σχοινί που θα τους κρεμάσεις!!)
Τι είχε συμβεί;
Ένας καλός είναι η αλήθεια συνάδελφος, τόσο επαγγελματικά όσο και κοινωνικά, ο Βασ. ο Καβ, είχε τόσο πιεστεί από τον αρχισυντάκτη του να στήσει θέμα, που επέβαλλε στον ιδιοκτήτη του παραπλεύρως μοναδικού ξενοδοχείου και πολιτευτή της Ένωσης Κέντρου να πρωταγωνιστήσουν με τον ανήλικο γιο του σε ένα θέατρο του παραλόγου. Με τον χλιμίτζουρα μικροαστό των πολιτικών φιλοδοξιών να θεωρεί ότι παίρνει πόντους στον ανταγωνισμό μεταξύ των συνυποψηφίων του..
Βεβαίως και με δεύτερη ανταπόκρισή μου τ’ αποκάλυψα όλα αποφεύγοντας ωστόσο να εκθέσω τον συνάδελφο και φίλο γιατί γνώριζα τι είχε συμβεί.
Τώρα ποια μύγα με τσίμπησε και μπήκα στον κόπο να σας περιγράψω ένα διασκεδαστικό και ήσσονος σημασίας παρασκηνιακό γεγονός; Για ν’ αντιληφθείτε τι τρέχει στα μείζονος και κυρίως: πως η προπαγάνδα είναι για τις κατ’ επίφαση αστικές δημοκρατίες, ότι η βία για τον ολοκληρωτισμό!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου