O μυθικός Ντέμης.. Τα έχει πει όλα.. Συναρπαστικά.. Πικροδάφνη να του έβαζες στο στόμα σε μέλι θα τη μεταβόλιζε.. Ως κι αυτά τα -κατά παραγγελία της σιχαμένης και τεμπέλικης βιεννέζικης αριστοκρατίας- βαλσάκια των κλασσικών συνθετών αποκτούσαν προσωπικότητα στο λαρύγγι του.. Γιατί μαγευόσουν όταν τον άκουγες.. Ακόμη και στις διασκευές του όπως αυτή.. Φώτιζε και χρωμάτιζε ότι τραγουδούσε.. Τον έχω εικόνα σαν τώρα δα.. Δεκαπεντάχρονα πιτσιρίκια εμείς με τα συγκροτήματα της γειτονιάς να τον ακούμε αποχαυνωμένοι να μας μιλά για μουσική.. «Εσύ όμορφε είσαι φάλτσος δεν σε βοηθά το λαρύγγι σου αλλά έχεις υπέροχη φωνή κι έναν καταπληκτικό λόγο θα πετύχεις μ’ απ’ άλλο δρόμο», μου είχε πει λίγο πριν φύγει για να συναντήσει τ' άστρο του.. Αλέγκρος τόσο που σε τρομοκρατούσε και με το χιούμορ του σε ψηλές μπαλιές. Οι σπάνιοι δεν γίνονται γεννιούνται..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου