ΨΙΧΟΥΛΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

 Ούτε λέξη για το πλιάτσικο πλέον των δώδεκα ετών. Ούτε συζήτηση για την εργασιακή ζούγκλα.. Ούτε μια αναφορά στους μισθούς και τις συντάξεις χαρτζιλίκια. Εξαφανίστηκαν από το λεξικό τους ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός και η σύνταξη. Άφαντη η ανεργία.. Φάντασμα η πρωτογενής παραγωγή έναντι του ζόμπι που καλούν βαριά βιομηχανία του τουρισμού. Στις πενήντα αποχρώσεις του γκρι η ακρίβεια και οι αρπαχτές των ελίτ.. Μαύρος καπνός η υποστελέχωση του συστήματος υγείας.. Κουβέντα για την μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ.. Γιατί κρατούν μυστικά και ντοκουμέντα που θέλουν τον λαό στο γνωσιολογικό σκοτάδι.. Ήρθε πολιτικά αποπλύματα η ώρα που το θράσος σας θα υποσκελίσει τη χρησιμότητά σας

 

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την ένταση της προεκλογικής «κοκορομαχίας» αλλά και για το προεκλογικό παζάρι έδωσε η «ψιχουλομαχία» στη Βουλή ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ χτες, με τους δυο να «σφάζονται» στην ποδιά του κεφαλαίου για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί την αντιλαϊκή «σταθερότητα» ενόψει των όσων είναι μπροστά.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας για τις δήθεν «κοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης», παρουσίασε μια «μαγική εικόνα», εμφανίζοντας περίπου ως επίγειο παράδεισο τον «Γολγοθά» της επιβίωσης που ανεβαίνουν καθημερινά στη χώρα μας οι εργαζόμενοι.

Συγκεκριμένα, ως διά μαγείας η εργασιακή ζούγκλα εξαφανίστηκε, μαζί και η ακρίβεια που μαστίζει τον λαό, ενώ το προεκλογικό - όπως διαφάνηκε - ζητούμενο για τον πρωθυπουργό ήταν, τάζοντας στον λαό επιδόματα φτώχειας και ψίχουλα, να ξαναφέρει στο προσκήνιο τη γνωστή δικομματική κοκορομαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι η δική του κυβέρνηση διαχειρίζεται καλύτερα την κατάσταση για τα συμφέροντα των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, σε σύγκριση με το 2015 που, βέβαια, και η ΝΔ καθώς και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το 3ο μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Αλλωστε, έτσι ακριβώς ξεκίνησε την ομιλία του ο πρωθυπουργός, επιμένοντας ότι δεν έχουν ξεχαστεί όσα έγιναν το 2015 και ότι «ευτυχώς ανήκουν στο παρελθόν» διότι η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε «τη δυναμικότερη ανάπτυξη» και τη «μεγαλύτερη μείωση της ανεργίας» στην Ευρώπη, πάνω σε μισθούς - χαρτζιλίκι, ωράρια - λάστιχο και γενικά εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα, μέσω του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου. Αλλωστε, η «εθνική επιτυχία», την οποία επικαλέστηκε, ή η «δυναμικότερη ανάπτυξη» αφορά τα κέρδη των ομίλων, όταν για τον λαό μένουν ψίχουλα.

Στα Εργασιακά, προκλητικά χαρακτήρισε «κομβική τομή τη διπλή αύξηση του κατώτατου μισθού» που, όπως είπε, από 650 είναι στα 713 ευρώ μεικτά. Απέκρυψε, βέβαια, ότι αυτός παραμένει κάτω και από τα επίπεδα του 2009, ενώ ο μέσος μισθός στην Ελλάδα δεν φτάνει ούτε για τα απολύτως απαραίτητα, και ότι απαιτούνται ουσιαστικές, γενναίες αυξήσεις, όπως διεκδικούν και πετυχαίνουν εργατικά συνδικάτα. Απέκρυψε επίσης ότι παραμένει η απαράδεκτη νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ που ορίζει ότι ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας καθορίζει τον κατώτατο μισθό με κριτήριο την περιλάλητη δημοσιονομική πειθαρχία και τη λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας, και όχι βέβαια τις ανάγκες των εργαζομένων για ζωή με αξιοπρέπεια, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες.

Αναφέρθηκε, εξάλλου, και στην ψηφιακή κάρτα εργασίας, άλλη μια πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση «καινοτομία», η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα εργαλείο «καταμέτρησης» της εργασιακής ζούγκλας και των ωραρίων - λάστιχο, με την εργοδοσία να απολαμβάνει πλήρη ασυλία, από τα πρώτα κιόλας 24ωρα εφαρμογής της. Κάτι που εμμέσως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καθώς αργότερα στη δευτερολογία του είπε ότι «εμείς δεν ωραιοποιήσαμε την κατάσταση. Ούτε είπαμε ότι η ψηφιακή κάρτα θα λύσει όλα τα προβλήματα στην αγορά εργασίας».

Παραπέρα, για το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ πανηγύρισε ότι μειώθηκε κατά 35%, αποκρύπτοντας ότι αντί να καταργηθεί, μονιμοποιήθηκε, επιβαρύνοντας κι άλλο τη λαϊκή κατοικία.

Για την ανεργία επανέλαβε ότι προτεραιότητα είναι τα προγράμματα «ενεργητικής πολιτικής» μέσω της ΔΥΠΑ (που αντικατέστησε τον ΟΑΕΔ), που στην πράξη συνιστούν διασφάλιση στην εργοδοσία τζάμπα εργασίας και ανακύκλωση της ανεργίας.

Για τους συνταξιούχους, που συνεχίζουν να αγωνίζονται για πραγματικές αυξήσεις στις συντάξεις, όπως και για επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης, ο πρωθυπουργός αντέτεινε με θράσος ότι «ο απόμαχος ξεκίνησε να ανακτά την αξιοπρέπεια», ενώ για τις εκκρεμείς συντάξεις που εξακολουθούν να μην αποδίδονται στην ώρα τους, παινεύτηκε ότι η δική του κυβέρνηση τα πάει καλύτερα σε σχέση με την προηγούμενη. Για δε την Επικουρική Ασφάλιση εμφάνισε σαν κάτι θετικό ότι ο ασφαλισμένος θα αναγκάζεται να παριστάνει τον «επενδυτή» αναζητώντας χρηματιστηριακά προϊόντα για να «τοποθετήσει» τις εισφορές του, σε πλήρη αβεβαιότητα για την τύχη τους στον κόσμο των αρπακτικών του κεφαλαίου.