Ζεϊμπέκικο που για να το χορέψεις οφείλεις να έχεις ενσωματωθεί με το περιέχον από το περιεχόμενό του. Γιατί τόσο ο Μάνος όσο και ο Σταύρος ενώθηκαν υπό τα δεσμά του αιωνίως. Ο θάνατος απλώς διαίρεσε τα σώματά τους.. Οι ψυχές θα δραπετεύουν πάντα ολοζώντανες μέσα από τις νότες του ενός και τις λέξεις του άλλου Τ΄ ακούς και ρίγη ξεσηκώνουν τα κύτταρα στο δέρμα σου σαν πευκοβελόνες. Κι επειδή έχω καταναλώσει αρκετό καφέ στο σπίτι του Μάνου στο Νέο Ψυχικό να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου σε μια φράση: Ο Μάνος αγαπούσε ότι έγραφε γιατί σε κάθε ποίημά του συγκλονιζόταν πρώτα ο ίδιος από συναισθηματικούς σεισμούς.. Το μυαλό επενέβαινε μόνον κατά τις διορθώσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου