Δεν είναι του ήθους μου να κρίνω τη δράση ενός αποδημίσαντος.. Και εν προκειμένω του Γιώργου Τράγκα.. Όμως είναι εκείνος που απλώνοντας μια «μαύρη» λαδιά πίσω του έδωσε το δικαίωμα πολύπλευρων επιθέσεων και μάλιστα εξ οικείων στο πρόσωπό του..
Από αυτά επομένως που φαντάζεστε πολύ περισσότερα γνωρίζω αλλά θα περιοριστώ σε όσα έχω εν ολίγοις ή εν πολλοίς και κατά καιρούς δημοσιεύσει.. Και πάντα υπό το πρίσμα της πολιτικής κριτικής.
Η ιστορία, προσοχή, όχι της γνωριμίας μου, αλλά της επαφής μου με τον Τράγκα σηματοδοτείται από το 1987, χρόνος κατά τον οποίο διεύθυνα μια κατά γενική ομολογία επιτυχημένη και δημοφιλή παραγωγή, με παρουσιαστές τον Δημήτρη τον Κωσταντάρα και την Έλενα την Ακρίτα, στην ΕΡΤ.
Μου είναι αδύνατον να θυμηθώ ποιος εκ των δύο άνοιξε θέμα συζήτησης σε σχέση με την πρόσληψή του, άλλωστε δεν ήταν ο μόνος υποψήφιος. Πολλά εκ των υστέρων γνωστά ονόματα μεταξύ των οποίων και η Γκερέκου, παρήλασαν εμπρός μου αναζητώντας μια θέση στον ήλιο της δημοσιότητας.
Θυμάμαι πως οι συστάσεις συνοδεύονταν από επαίνους των δημοσιογραφικών ικανοτήτων του. Ώσπου πείστηκα και τον δέχθηκα.
Μετά από μια σύντομη συζήτηση η οποία εμπεριείχε και προσωπικές του οδύνες σε σχέση με την μακρόχρονη μεταπολιτευτική του ανεργία— είμαι ευάλωτος σε αυτές τις διηγήσεις συναδέλφων —του έδωσα πιλοτικό τίτλο και κοινωνικό θέμα ανίχνευσης, το οποίο επέστρεψε υπερπλουτίζοντας τις κατευθύνσεις που του είχα δώσει, για να δικαιώσει τις συστάσεις που είχαν προηγηθεί.
Από του σημείου αυτού και μετά ξεκινά η προσωπική μου οδύνη.
Την επομένη της προβολής του ρεπορτάζ , δέχθηκα μαζικά πυρά από αριστερούς συναδέλφους, έναν εκ των οποίων εκτιμούσα απεριόριστα. Ήταν ο Θεόδωρος ο Καρζής ο οποίος από την πρώτη του φράση μου επιτέθηκε σφοδρά:
«Δεν ντρέπεσαι που προσέλαβες αυτόν τον άθλιο και μάλιστα εσύ;» Έμεινα άφωνος. Δεν μας είχε συνηθίσει σε αυτόν τον τόνο και γλώσσα ο συγκεκριμένος και το μόνο που ψέλλισα ήταν ένα «γιατί»; «Γιατί Ευγένιε όταν ήταν στη Βραδυνή κατά τη περίοδο της Χούντας κάρφωνε τους δημοκρατικούς συναδέλφους για να καταλήξουν στην ΕΑΤ ΕΣΑ»
«Και που θέλετε να το ξέρω κύριε διευθυντά; (τον αποκαλούσα πάντα έτσι από σεβασμό) Φοιτητής ήμουν όχι εργαζόμενος..» Ακολούθησε μια σειρά συναδέλφων υπό το ίδιο μοτίβο..Οι πλείστοι εξ αυτών επικαλούνταν την παγκόσμια νομική πρωτοτυπία του στιγμιαίου, χάρις στην οποία απέφυγε ο Τράγκας τον ταπεινωτικό κολασμό..
Έξαλλος τον κάλεσα αμέσως και του ζήτησα ή να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει τις καταγγελίες. Για να πάθω δεύτερο εγκεφαλικό. Επειδή τις αποδέχθηκε υπερασπιζόμενος με πρόσωπο μάλλον υποκριτικά σκυφτό, πως ήταν υπό καθεστώς χουντικού εκβιασμού.
«Να τα μαζεύω και να φύγω αλλά σε προειδοποιώ πως θα πέσει ξανά στην πείνα η οικογένειά μου» σχολίασε απολογητικά τότε, αλλά ήταν η σειρά μου να τον αφήσω ξερό.
«Όχι θα μείνεις» του απάντησα. «Θα κάνεις ρεπορτάζ αλλά δεν θα εμφανιστεί ξανά ούτε η μύτη σου στην τηλεόραση και θα ντουμπλάρω τη φωνή σου.»
Τον κράτησα έτσι όρθιο και χορτάτο έναν χρόνο που αποδείχθηκε υπεραρκετός. Επειδή μόλις η εκπομπή έκλεινε προς το τέλος της, άνοιγαν πειρατικά οι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί, επί των οποίων βρήκε γόνιμο έδαφος για να ξεσαλώσει.
Ήταν αυτός μαζί με τον άλλο τον κομψευόμενο φλούφλη τον Χατζηνικολάου που σε μια απεργία της ΔΕΗ με ένα μερικό μπλακ άουτ, παρότρυναν από της προκλητικής αυθαιρεσίας του Εβερτικού ραδιοσταθμού επικίνδυνα τον λαό, να βγει στους δρόμους και θεός ξέρει τι θα συνέβαινε αν η τότε ωριμότητα του λαού δεν τους είχε αγνοήσει.. Κατόπιν αυτών είχα πλέον πειστεί πως ήταν ικανός για μακροβούτια όπου υπήρχε κοινωνικός ή πολιτικός βούρκος.
Για να δικαιωθώ μερικούς μήνες μετά όταν φίλος επιχειρηματίας με μονάδες αυγοπαραγωγής στα Μέγαρα με πήρε κάθιδρος και μου είπε ότι εκβιάζεται από συνάδελφό μου, υπό την απειλή ότι αν δεν του έδινε τριάντα εκατομμύρια, θα τον ενέπλεκε στην επιδημία της σαλμονέλας. «Το όνομά του Ευγένιε θα σου το πω από κοντά» κατέληξε απελπισμένος. «Άσε το υποψιάζομαι» σχολίασα γιατί τότε είχε γίνει η επιδημία σημαία επί του μολυσμένου σάλιου της ενημερωσης .. «Αν είναι να τον πληρώσεις» συμπλήρωσα , δώσε του μια πληρωμένη απάντηση. Πως ότι συμβεί θα το μάθει και ο Ευγένιος».. Και τον γλύτωσα..
Φρενάρω εδώ γιατί τα υπόλοιπα που περιφέρονται ως δηλητηριώδεις σκορπιοί στο μυαλό μου είναι άκρως ποινικού περιεχομένου με πολλά από αυτά να τα έχω ξεράσει κατά καιρούς έστω υπαινικτικά, αλλά απευθυνόμουν σε ώτα μη ακουόντων.
Ήταν οι εποχές που η ιδιωτική τηλοψία άνοιγε κλειδαρότρυπες με τις πουτάνες και τις τραβεστί για να παραισθησιάζεται ο όχλος..Τίποτα ωστόσο δεν άλλαξε από τότε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου