«Μα καλά, δεν έχει δικαίωμα ένας λαός να αποφασίζει για το μέλλον της χώρας του;».
Το ερώτημα αυτό επαναλαμβάνουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τα ευρωατλαντικά επιτελεία από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, σχετικά με το «δικαίωμα» ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, «πασπαλισμένο» με διάφορες αστειότητες περί «δημοκρατίας» που συγκρούεται με τον «ολοκληρωτισμό».
Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν περίπου ως «λαϊκή απαίτηση» την ένταξη των χωρών στην ιμπεριαλιστική αυτή συμμαχία, που έχει αιματοκυλήσει τους λαούς. Αλλά και να τσουβαλιάσουν την αντίθεση σε αυτή, όπως και σε κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία από τη σκοπιά του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση των ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, που έχει βέβαια ως αφετηρία τον «σκοτωμό» τους για τη μοιρασιά της καπιταλιστικής λείας.
Τα «επιχειρήματα» αυτά, όμως, δεν αντέχουν ούτε λεπτό στη «βάσανο» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών...
Τελευταίο παράδειγμα είναι οι δηλώσεις της πρωθυπουργού της Σουηδίας, Μ. Αντερσον, ότι η κυβέρνησή της δεν σκοπεύει να οργανώσει δημοψήφισμα εφόσον το κοινοβούλιο αποφασίσει να προχωρήσει στην υποβολή αιτήματος για ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η Αντερσον ισχυρίζεται ότι «υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την εθνική μας ασφάλεια που είναι απόρρητες, επομένως πολλά ζητήματα δεν μπορούν να συζητηθούν και σημαντικές παράμετροι δεν μπορούν να τεθούν στο τραπέζι».
Κοινώς... δεν πέφτει κανένας λόγος στους λαούς τι θα επιλέξει η αστική τους τάξη. Το ίδιο άλλωστε δείχνει και το παράδειγμα της συμφωνίας της Κίνας με τις Νήσους Σολομώντα, που προκάλεσε πολεμικές απειλές από την πλευρά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή.
Το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζουν όλοι αυτοί στους λαούς, άλλωστε, είναι να «επιλέγουν» - πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο - ποιο στρατόπεδο ληστών θα τους ρίξει στη μάχη για τα δικά του συμφέροντα. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση πρέπει να πάρουν οι λαοί τις δικές τους αποφάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου