Όχι το παράθυρο μα και διάπλατα τη κατά φαντασία πύλη από τις μεγαλειώδεις στήλες (στήλες και όχι στύλοι ως να είναι κολώνες της ΔΕΗ) του υπό ανέγερση από τον Πεισίστρατο Πανελληνίου Διός και όχι του Αδριανού – Παυσανίας μιντιακοί ανιστόρητοι Παυσανίας -- ν’ ανοίξεις, φύλλο δεν θα θροΐσει για να νιώσεις την δροσερή αύρα μιας αισιοδοξίας στο πρόσωπό σου. Θυμάστε; Εμείς γι αλλού κινήσαμε γι αλλού, όταν εξεγερθήκαμε κατά της χούντας κι αλλού η ζωή μας πήγε. Για να παραδώσουμε αμαχητί τα οράματά μας στην νέα κατοχή. Και να στραβώσει έτσι ζωή μας. Προσωπικά και συλλογικά. Ηττηθήκαμε.. Κοιτάζουμε τον σύντροφό μας κι αναρωτιόμαστε αν είναι αυτός που ύψωνε ατρόμητα την επαναστατική σημαία απέναντι σ εκείνο το μάτσο από παλιοσίδερα που κάποιοι ονομάζουν και τανκ. Κι όμως είναι αυτός.. Δείτε το όχι από το οργωμένο πρόσωπο, αλλά από τη φλόγα στα μάτια του. Δεν έσβησε ποτέ. Μια χόβολη που σιγοκαίει και που αδημονεί για τη σπίθα που θα την φουντώσει ξανά..Ποιος θα κάνει το τσαφ;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου