Βιώνουμε την κοινωνική εποχή της «νεύρωσης», την κουλτούρα της παραλυσίας, το ημέτερη μετεμφυλιακή μας συνείδηση , το ας πάνε στο διάβολο όλα.Ακόμη ακόμη και το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» ως συνθηματική χυδαιότητα των νικητών, αλλά προσβλητικά επί ιστορικών αξιών, διαγράφηκε ως μη οφειλούμενο χρέος.
Απλώς γιατί άλλη δυναμική εκφράζανε στην αυθεντικότητά τους. Διατυπωνόταν ωστόσο στα χείλη των μικροαστών δίχως τη στέρεη επίγνωση, ότι η δυτική «αποταμίευση», καμιά σχέση δεν είχε με το ολίγοις ή εν πολλοίς «κάτι στην άκρη».
Έλιωσε και αυτή όπως όλα σαν καραμέλα στα δόντια των χρηστών της.
Σήμερα από τους άνεργους πεζοδρομιακούς περιπατητές, ως τους νευρασθενείς γραβατοπνιγμένους της χρηματιστηριακής παραγωγής τζογαδόρικου χρήματος, υπερισχύει η κοινωνική δυναμική της συστημικής αναγκαιότητας.
Κατανάλωση αντί παραγωγής..
Οικονομική διαστροφή που αφ’ ενός η φύση αποστρέφεται, αλλά και το μέσο ανθρώπινο μυαλό είναι πεπερασμένο και αδυνατεί να την αφομοιώσει.. Η απάντηση στον προβληματισμό πως η κατανάλωση προϋποθέτει την παραγωγή, βρίσκεται στην εύστοχη εκκλησιαστική φράση "απορία ψάλτου βηξ!!"
Διαστροφή ωστόσο που επιβλήθηκε και στην Ελλάδα από το παγκοσμιοποιημένο κτήνος.
Το δηλητηριώδες φάρμακο που εν ονόματι της θεραπευτικής του φενάκης έσπρωξε τον «μέσο ανθρωπάκο» στον λάκκο της κοινωνικής κατάληξής του.
Προηγουμένως είχε από το καθεστώς πειστεί, πως εξαντλήθηκε η τρισκατάρατος για τους συστημικούς λακέδες ιστορική μορφή ενός έστω ανεκτού ανθρώπινου κόσμου, στον βωμό του οποίου θυσίαζε, στον οργανωτισμό, τον κουμπαρά, την τυφλή υπακοή στους άρχοντες -- αυτοί πάντα ήξεραν και ξέρουν-- και εν κατακλείδι και εκ των εκκλησιαστικών μύθων, την σύζευξη του αρσενικού με το θηλυκό για την ναρκισιστικά ζωώδη ανθρώπινη αναπαραγωγή.
Επί της τεχνολογικής επανάστασης όμως, όπου ο ψηφιακός αναλφαβητισμός περιθωριοποιεί εκατομμύρια χειρόνακτες και όχι μόνον, υπεραφθονούν άναρθρες κραυγές επί ψευδών διλημμάτων του τύπου «ασφάλεια ή ελευθερία», ωσάν η συνύπαρξή τους να είναι αδύνατη. Ή τα περί περί παιδείας και όχι μόρφωσης για την υποδόρια εξακολούθηση ενός νέου συντηρητισμού, η διαφορά του οποίου με τον μέχρι προ ετών υφιστάμενο των Κυρ Παντελήδων, έγκειται επί του ανακαινισμένου ανθρώπινου κόσμου, στο εξής:
Μεγεθύνθηκε τόσο η απόσταση μεταξύ της άρχουσας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων που πλέον ελάχιστα απέχει από μια διαστημική μαύρη τρύπα.
Με λόγια πεζοδρομιακά ο μέσος ανθρωπάκος έχασε τη μπάλα!!
Και πως αλλιώς. Εκ δεξιών του η επιδρομή της καπιταλιστικής λεηλασίας και εξ αριστερών η πείσμων εμμονή των παρωχημένων σε αρχές και αξίες πολιτικής ακαμψίας.
Ναι, μα μόνο που αναγεννημένος καπιταλισμός της πλέον άγριας κοινωνικής βαρβαρότητας αρνείται τους σφικτόκωλους μικροαστούς. Γιατί ενσωμάτωσε --διαμορφώνοντάς την κατά τα συμφέροντά του-- την κουλτούρα των Μαρξιστών φιλοσόφων, θεότητα των οποίων ήταν ευθύς εξ αρχής η αέναη κίνηση και ενέργεια και όχι η ασφυκτική περιχαράκωση στο αποταμιευμένο χρήμα όπου η ζωή σκουριάζει..
Μετέβαλλε έτσι την ανθρωπότητα σε κοινωνίες πολιτικών νομάδων, που ναι μεν κινείται αλλά τυφλή, έχοντας πλέον ήδη μπει σε συμπαντική τροχιά δίχως πυξίδα.. Λόγοι που υποχρέωσαν τους κυρ Παντελήδες στον εγκλεισμό τους σε πολιτικά ψυχιατρεία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου