Θα είμαι σύντομος. Λιτός. Και απολύτως κατανοητός έτσι ώστε ν’ αποκτήσετε το φίλτρο διΰλισης των χυδαίων πληροφοριών, που εισπράττετε από τις μιντιακές χαβούζες κατά της Μόσχας καθημερινά.
Η αφετηρία των βρώμικων δεκαετιών τοποθετείται εκεί στο 1990 με την διάλυση της Σοβιετικης Ένωσης. Ήταν η στιγμή που ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών διαβεβαίωνε την τότε ηγεσία του μεθύστακα Γέλτσιν πως το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να επεκταθεί ούτε μια ίντσα προς ανατολάς. Το πόσο τηρήθηκε αυτή η δέσμευση το διαπιστώνετε σήμερα.
Στο μεταξύ όμως οι Αμερικανοί εισέβαλλαν στην νεόκοπη καπιταλιστικά Ρωσία κι αντιστάσεως μη ούσης έκαναν πάρτη λεηλασίας του δημόσιου πλούτου της. Ως και τα πυρηνικά απαιτούσαν να της αφαιρέσουν..
Πάρτη που αν θεία τύχη δεν μεσολαβούσε η εκλογή του σημερινού δημοφιλέστατου προέδρου, το βέβαιο θα ήταν πως θα είχε η πρώτη παγκοσμίως πυρηνική δύναμη διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Ευτυχώς δεν συνέβη. Με τον πρόεδρο Πούτιν να προωθεί οικονομικές και πολιτισμικές συνεργασίες με την γηραιά ήπειρο προς όφελος και των δύο πλευρών.
Στράβωσαν έτσι οι Αμερικανοί με πρώτο τον φασίστα Κίσσιγκερ ο οποίος προειδοποιούσε με αλλεπάλληλες εκθέσεις του την επικινδυνότητα για τις ΗΠΑ από την επιτυχία της κίνησης αυτής.
Για να αναλάβει την υπόθεση της υπονόμευσης των συνεργασιών αυτών, η γνωστή από την διχοτόμηση της Κύπρου CIA. Βρέθηκε έτσι ο δράκος που έλλειπε από το ιμπεριαλιστικό παραμύθι. Κι αυτό ήταν τα Ουκρανικά τάγματα εφόδου που πίεζαν για την ένταξη της υπερχειλίζουσας σε φυσικό πλούτο χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ. Και το πέτυχαν.
Ξήλωσαν με πραξικόπημα από την πλατεία Μεϊντάν τον εκλεγμένο πρόεδρο και κήρυξαν έναν αμείλικτο και αιματηρό πόλεμο κατά των ανατολικών επαρχιών οι οποίες κατοικούνταν από Ρώσους ή Ρωσόφωνους.
Στις κραυγές βοήθειάς τους δεν θα μπορούσε ποτέ να σταθεί αδιάφορος ο Ρώσος πρόεδρος ο οποίος: Προκάλεσε την συμφωνία του Μινσκ που όμως από τους εκδοροσφαγείς φασίστες δεν τηρήθηκε ποτέ.
Έτσι εισέβαλε περιβάλλοντας τους ομοεθνείς του με την ατσάλινη πανοπλία του Ρωσικού στρατού και σας βεβαιώ πως: παρά τις άναρθρες κραυγές της υπό την ποδηγέτηση των Αμερικανών Ευρώπης, δεν αφίσταται ούτε κατά κεραία από το σχέδιό του αυτό.
Και το ζητημα που προκύπτει είναι πλέον ποιος πολεμάει ποιον. Ε, λοιπόν οι Ρώσοι τους Αμερικανούς αλλά δια αντιπροσώπων.
Επειδή αυτό που Αμερικανική αστική τάξη επιδιώκει είναι η οικονομική και κυρίως στρατιωτική φθορά της υπερδύναμης που καλείται Ρωσία, δίχως όμως να εμπλακεί σε άμεσο πόλεμο με αυτή. Άλλωστε και ως γνωστό ουδείς πόλεμος έχει διεξαχθεί σε αμερικανικό έδαφος.
Πέραν του Περλ Χάμπορ καμιά στρατιωτική ή άλλη υποδομή τους καταστράφηκε. Και φυσικά δεν θα ξεχάσει η ανθρωπότητα ποτέ, πως πρώτες και μόνες οι ΗΠΑ έκαναν χρήση της πυρηνικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, με τους ηττημένους Ιάπωνες να γλείφουν ακόμη τη μπότα που τους έχει κλωτσήσει.
Και το ερώτημα κατόπιν αυτών είναι αν οι δυτικές – ποιες δυτικές ο παράφρων Τζόνσον επί παραδείγματι— ηγεσίες με τους αλλεπάλληλους πολεμικούς αλαλαγμούς, θα σπρώξουν στη χρήση πυρηνικών όπλων μικρής ή μεγάλης ισχύος.
Ε, ναι λοιπόν. Ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει πάντα γιατί η Μόσχα έχει πρόβλημα υπαρξιακό αν και ο Πούτιν έχει δημοσίως δηλώσει πως δεν θα είναι αυτός που θα χτυπήσει πρώτος.
Να υπενθυμίσω επομένως στους Αμερικανούς -- που εξ όσων συντρέχουν ως αυτή τη στιγμή είναι οι μόνοι κερδισμένοι, ότι: Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις.(Μπέρτολ Μπρεχτ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου