Μια κυβέρνηση που αποκρύπτει τον πραγματικό της στόχο πίσω από το ακροδεξιό Μακελειό έχει σίγουρα πολύ επικίνδυνο σκοπό: Να εξαφανίσει κάθε προοπτική και δυνατότητα ύπαρξης μιας εκδοτικής προσπάθειας που να είναι αντίθετη στη μονομερή χειραγωγούμενη ενημέρωση.
Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης και λίγο πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών περί διαφθοράς, το Μαξίμου, δια του κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Οικονόμου, κατέθεσε τροπολογία επί του νόμου περί Τύπου (1178/1981). Οι εφημερίδες υποχρεούνται πλέον να αναγράφουν στην ταυτότητά τους διευθυντή και διευθυντή σύνταξης, οι οποίοι υποχρεωτικά θα είναι μέλη δημοσιογραφικής-εκδοτικής ένωσης. Εφόσον η έκδοση γίνεται από εταιρεία, αναγράφεται ο μέτοχος που έχει ποσοστό άνω του 50%.
Σε αντίθετη περίπτωση, το –αναρμόδιο για τον Τύπο– ΕΣΡ θα μπορεί να επιβάλλει πρόστιμα, τα οποία θα εισπράττονται για την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) απευθείας από μια ιδιωτική εταιρεία, το πρακτορείο διανομής Άργος που ανήκει στην πλειονότητα των εκδοτών!
Η νέα ρύθμιση δεν είναι διόλου αθώα και φυσικά δεν αφορά τον έλεγχο του προαναφερθέντος ακροδεξιού εντύπου, όπως διαρρέεται. Άλλωστε, είναι η περίοδος του ολοκληρωτικού ελέγχου στη δημοσιογραφία και την ενημέρωση που αλλάζει o νόμος περί ευθύνης του Τύπου, ο οποίος χρησιμοποιείται στις περίφημες αγωγές φίμωσης και λογοκρισίας, με αιτιολογία την «τιμή και υπόληψη» όσων θίγονται από δημοσιεύματα.
Με τα μεγάλα συγκροτήματα να ελέγχονται ήδη μέσω της διαφήμισης,
το ρεπορτάζ και η έρευνα έχουν «μετατοπιστεί» στα μικρότερα ανεξάρτητα
ΜΜΕ και τις, κατά κύριο λόγο, αριστερές ή αντιπολιτευόμενες εφημερίδες.
Για όλες αυτές, εκτός από τον κίνδυνο αγωγών στα δικαστήρια, εισάγεται ένα ακόμη μέτρο φίμωσης, τα πρόστιμα 10.000 ευρώ, αν δεν διαθέτουν διευθυντή που να είναι μέλος επαγγελματικής ένωσης, και η υπεξαίρεση των όποιων εσόδων αποκομίζουν από τη διανομή τους.
Κάτι που επίσης δεν
έχει επισημανθεί είναι ότι ο νόμος που συμπληρώθηκε έχει ισχύ και
εφαρμόζεται στην εκδίκαση αγωγών που αφορούν και τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ,
μέσω του 2328/95, αλλά και το Διαδίκτυο και τις ειδησεογραφικές σελίδες
που «βγάζουν γλώσσα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου