Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΔΙΚΟ.

 Κορυφαία θέση διεκδίκησε και κατέλαβε στην τηλεθέαση η σύγκρουση Ρωσίας Ουκρανίας, αλλά: δεν είναι χολυγουντιανή παραγωγή εξωγήινων στων οποίων τις φλέβες αντί αίματος ρέει βαλβολίνη. . 

 

Ποταμοί άλικου αίματος χύνονται εν ονόματι εθνικιστικών κραυγών μιας καθ’ ολοκληρία αυταπάτης. Επειδή περί ενός αδελφοκτόνου πολέμου πρόκειται.. 

 

Κατ’ ουσία και αν γίνει αποδεκτό πως πατρίδα μου είναι γλώσσα μου.τότε ίδιοι ομόγλωσσοι και ομόδοξοι λαοί είναι..  Δεν μάχονται παιδιά με ξύλινα σπαθιά για την κατάληψη ενός λόφου. Αλλά άνδρες σε παραγωγική ηλικία που υπό διαφορετικές συνθήκες θα συνεισέφεραν στην δημιουργική εξέλιξη της ανθρωπότητας.. 

Και μπορεί η εικόνα ή η μνήμη του αίματος να μην μας αφορά σε προσωπικό επίπεδο, αλλά θα έχει ανεξίτηλα σφραγίσει την συλλογική και ιστορική μνήμη ενός κόσμου κατακερματισμένου. Για να καταγραφεί κάποτε ως στατιστική. 

Και θα το κάνει υπό τους ήχους των σαλπίγγων και υπό το σύνθημα «πως δεν οφείλεις να πεθάνεις εσύ για την πατρίδα σου αλλά θα κάνεις το άλλο – παντελώς άγνωστό σου – καθίκι να πεθάνει για την δική του». 

Έτσι ώστε να επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση πως οι εθνικισμοί γεννούν νεκροταφεία. Που θα κλείσουν όταν τα όπλα θα εκτεθούν στις προθήκες των μουσείων, ως βιτρίνα βαρβαρότητας.. 

Γιατί μόνον τότε η ανθρωπότητα θα περάσει από την προϊστορία της στην ιστορία και όχι στο τέλος της ιστορίας της.