ΤΣΙΠΡΑΣ : ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

 Ποια ακριβώς αρχή; Αυτή της κυβίστησης; Της άγριας φορολογίας για το μαξιλάρι των τοκογλύφων που σήμερα έχει ξηλώσει η ΝΔ; Του σοσιαλιστικού οράματος που κατέστη ψηφιακό παιχνίδι στα χέρια των ελίτ; Μάλλον θα πιάσεις το νήμα από εκεί που το άφησες..

 

 

Μια «δεύτερη ευκαιρία» στη διακυβέρνηση ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας κλείνοντας την Κυριακή το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας το κόμμα του έτοιμο για μια τέτοια «ευθύνη» απέναντι στην αστική τάξη και διεκδικώντας την εμπιστοσύνη της. Το συνέδριο επικύρωσε με μεγάλη πλειοψηφία τις προτάσεις για οργανωτικές αλλαγές, με κυριότερη αυτή για εκλογή Κεντρικής Επιτροπής και προέδρου από όλα τα μέλη του κόμματος στις 15 Μάη.

Αυτό που ξεχώρισε την τελευταία μέρα του συνεδρίου στο κλειστό του Τάε Κβον Ντο ήταν η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να πείσει ότι διαθέτει τη «συνταγή» για να χειραγωγήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλούν η παρατεταμένη ακρίβεια και οι άλλες θηλιές στον λαιμό του λαού, χωρίς να διαταραχθούν η «δημοσιονομική ισορροπία» και οι άλλοι στόχοι του κεφαλαίου - με βασικό αυτόν της «πράσινης ανάπτυξης», με «εργαλείο» το Ταμείο Ανάκαμψης - στους οποίους επανέλαβε την απόλυτη προσήλωση του κόμματός του.

Μετά τις διακηρύξεις της πρώτης μέρας και τη χυδαία αξιοποίηση του συνθήματος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», ήρθαν οι διάφορες παρεμβάσεις και οι επεξηγήσεις ότι ο «σοσιαλισμός» είναι «όραμα» μακρινό... και απροσδιόριστο και βεβαίως με περιεχόμενο και νόημα που καμιά σχέση δεν έχουν με τη σοσιαλιστική κοινωνία. Επί του πρακτέου... αυτά που μπορούν να γίνουν σήμερα «ρεαλιστικά» για να «αμβλυνθεί η βαρβαρότητα».

Τι περιλαμβάνουν όμως αυτά;

Δεν είναι πρώτη φορά βεβαίως που η «επείγουσα κατάσταση» για τον λαό γίνεται το «πρόσχημα», η «δικαιολογία» για την πολιτική στήριξης των συμφερόντων του κεφαλαίου... στο όνομα της «διάσωσης» του λαού!

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε ως «επεξήγηση» στα 5+1 σημεία που παρουσίασε από το βήμα του συνεδρίου, για την αντιμετώπιση τάχα της ακρίβειας στην Ενέργεια. Διαβεβαίωσε επανειλημμένα ότι πρόκειται για μέτρα «που η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην εργαλειοθήκη της προτείνει» και ότι «τίποτα από όσα δεσμευτήκαμε δεν είναι παροχολογία, μη ρεαλιστικό, ακατόρθωτο», αφού αποτελούν αντιγραφή «πρακτικών που άλλες ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζουν για τη μείωση των υπέρογκων αυξήσεων στο ρεύμα».

Επικαλέστηκε μάλιστα το προηγούμενο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το «προηγούμενο» δηλαδή της εξαπάτησης του λαού που οι αντιμνημονιακές διακηρύξεις έγιναν 3ο μνημόνιο. Ετσι «υπενθύμισε» (προφανώς απευθυνόμενος στο κεφάλαιο) ότι μέσα σε άλλες δημοσιονομικές συνθήκες πήρε μέτρα παρόμοια με αυτά που τώρα προτείνει, «τόσο όσο» για να διαχειριστεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να διακινδυνέψει την παραμικρή απόκλιση από τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου, τους οποίους αντίθετα επιτάχυνε σε όλους τους τομείς («πράσινη ανάπτυξη», «δημοσιονομική προσαρμογή», «μεταμνημονιακή εποπτεία», ελληνοαμερικανική συνεργασία κ.ά.).

Ανέφερε συγκεκριμένα «τη μείωση των τιμολογίων του ρεύματος το 2019», δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές, κι ενώ ταυτόχρονα κλιμάκωνε με νόμους την πολιτική της «απελευθέρωσης», της «πράσινης ανάπτυξης», του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και της απολιγνιτοποίησης, που προετοίμασαν το σημερινό τραγικό σκηνικό των ανατιμήσεων, μαζί με τις «μεταρρυθμίσεις» της ΝΔ που ακολούθησαν.

Αναφέρθηκε επίσης στην «αύξηση του κατώτατου και την κατάργηση του υποκατώτατου μισθού», μετά από 10 χρόνια που οι μισθοί ήταν στον «πάγο», κατ' εφαρμογή του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που είναι κομμένος και ραμμένος στην πολιτική «συγκράτησης του μισθολογικού κόστους», με αποτέλεσμα η γενιά των 700 ευρώ, που συζητούσαμε πριν από 15 χρόνια, να θεωρείται σήμερα μια ...πλούσια γενιά!

Μίλησε ακόμα για τη «13η σύνταξη», δηλαδή το «κοινωνικό μέρισμα» από το ξεζούμισμα του λαού με τα πρωτογενή πλεονάσματα, τη «διαγραφή μέρους του ιδιωτικού χρέους», απ' αυτά που δεν είχαν καμιά ελπίδα να εισπράξουν οι τράπεζες, την «ενίσχυση του ΕΣΥ» με αυτοτελείς οικονομικά μονάδες, όπως το Νοσοκομείο Σαντορίνης και άλλα παρόμοια.

Ολα αυτά, βγαλμένα από το «χτες» της κυβερνητικής εναλλαγής ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας ως «πολιτική αλλαγή» και ως «νέα αρχή».