ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΟΤΑΝ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΠΟΙΚΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕΙ ΛΑΟΥΣ..ΑΠΟ ΤΟ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ ΩΣ ΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΤΗ ΣΥΡΙΑ ΤΗ ΛΙΒΥΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΕ ΠΟΤΕ..
- Η ΕΕ επέστρεψε με τον πόλεμο στην Ουκρανία! Οσο ενισχύεται η κοινή πολιτική άμυνας, τόσο θα δυναμώνει ο ρόλος της ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας.
-- Από πού ακριβώς «επέστρεψε» η ΕΕ; Μήπως από το μέτωπο της Γιουγκοσλαβίας, όπου το 1999 πρωτοστάτησε στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς, με σοσιαλδημοκρατικές μάλιστα κυβερνήσεις στην πλειοψηφία των κρατών - μελών της; Μήπως από την ιμπεριαλιστική εκστρατεία στο Αφγανιστάν, όπου επί 20 χρόνια διατηρούσε στρατεύματα κατοχής μαζί με τους Αμερικανούς;
Μήπως από τη Συρία, όπου συμμετείχε ενεργά στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία», ή από τη Λιβύη, όπου επίσης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επέμβαση που ευθύνεται για το σημερινό χάος; Μήπως επέστρεψε από την Αφρική, όπου στρατεύματα ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Γερμανία, δίνουν μάχες για τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους απέναντι στα ρωσικά και στα κινεζικά;
Η ΕΕ δεν «επέστρεψε», γιατί δεν έλειψε ποτέ από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους. Ηταν πάντα παρούσα, ως «πυλώνας» του ΝΑΤΟ, αφού τα 21 από 30 μέλη της ευρωατλαντικής συμμαχίας είναι και κράτη - μέλη της.
Τώρα μιλάνε για το «τέλος των ανταγωνισμών» στο εσωτερικό της και την αρχή μιας «νέας εποχής», με ταχύτερα βήματα στην πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση. Κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ λένε μάλιστα ότι μια πιο «αυτοτελής εξωτερική πολιτική» της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει «εξισορροπητικά» στις ΗΠΑ, «για την ειρήνη και τη σταθερότητα» στην περιοχή.
«Κάθε βήμα που ενισχύει τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ ενισχύει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων, τη δικτατορία του κεφαλαίου. Εμβάθυνση της ενοποίησης της ΕΕ σημαίνει ενίσχυση των ενιαίων μηχανισμών για την εφαρμογή ενιαίων αντιδραστικών κατευθύνσεων σε βάρος των λαών», σημείωναν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο και αυτό επιβεβαιώνει η πείρα των λαών, ειδικά τα τελευταία 30 χρόνια.
Η υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ οδήγησε σε «περισσότερη Ευρώπη» και σηματοδότησε την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα (εργασιακά, ασφαλιστικό, κ.τ.λ.). Η ΟΝΕ και το κοινό νόμισμα ήταν το όχημα για την καθήλωση των μισθών στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, ενώ συνοδεύτηκε και από το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας.
Η Συνθήκη του Σέγκεν έφερε νέα μέτρα και μηχανισμούς ελέγχου και καταστολής, ενώ το Ευρω-Σύνταγμα καθιερώνει ως «ιερή» και «ανεπίστρεπτη» τη δικτατορία των μονοπωλίων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, παίρνοντας επιπλέον μέτρα για τη θωράκισή της από τον εχθρό λαό.
Σήμερα, στο ευρωπαϊκό έδαφος, με συμμετοχή όλων των κρατών - μελών, ξεδιπλώνεται το ΝΑΤΟικό σχέδιο για την περικύκλωση της Ρωσίας και την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, που ρίχνει λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών και σωρεύει καύσιμη ύλη για πολέμους όπως αυτόν στην Ουκρανία. Χέρι χέρι με την αντιλαϊκή κλιμάκωση στο εσωτερικό, η παραπέρα ενοποίηση και διεύρυνση της ΕΕ συμπληρώνεται και από αναβαθμισμένους ρόλους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, συμμετοχή σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και αποστολές.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι σβήνουν και οι μεταξύ τους αντιθέσεις. Είναι όλοι μαζί στο τσάκισμα του λαού και τσακώνονται μεταξύ τους - και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα - για τη μοιρασιά της λείας.
Η παραπέρα ενοποίηση της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα σημαίνει μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, ένταση του αντικομμουνισμού, νέοι μηχανισμοί καταστολής και κλιμάκωση της πολεμικής προετοιμασίας. Σημαίνει μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες, που θα πληρώσουν οι λαοί, για να μπορεί η ΕΕ στον παγκόσμιο ανταγωνισμό που δυναμώνει να υπερασπίζεται με μεγαλύτερη «αυτοτέλεια» τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλιακών της ομίλων, σε βάρος των λαών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου