Το βρύξελο θυμήθηκε την αποικιοκρατία

 Επιστροφή στο παρελθόν του μέλλοντός τους.

 

Στη «Στρατηγική Πυξίδα» καταγράφονται αναλυτικά τα βασικά συμφέροντα που διακυβεύονται για τα μονοπώλια της ΕΕ στα διάφορα σημεία του πλανήτη, όπου μαίνονται οι ανταγωνισμοί για την αναδιανομή σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών και δρόμων Ενέργειας. Ενδεικτικά:

 

• Στα Δυτικά Βαλκάνια «η ασφάλεια και σταθερότητα δεν είναι ακόμη δεδομένες, επίσης λόγω των αυξανόμενων ξένων παρεμβάσεων, συμπεριλαμβανομένων των εκστρατειών χειραγώγησης πληροφοριών, καθώς και λόγω πιθανής μετάδοσης από την τρέχουσα επιδείνωση της ευρωπαϊκής κατάστασης ασφάλειας. Από την άποψη αυτή, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να υποστηριχθούν η κυριαρχία, η ενότητα και η εδαφική ακεραιότητα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης» και να συνεχιστεί ο «καθοδηγούμενος από την ΕΕ διάλογος Πρίστινας - Βελιγραδίου».
•  
• Στη λεγόμενη Ανατολική Γειτονία της ΕΕ, πέρα από την Ουκρανία, κι άλλες χώρες «αντιμετωπίζουν συνεχώς στρατηγικούς εκφοβισμούς, άμεσες απειλές για την κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα και παγιδεύονται σε παρατεταμένες συγκρούσεις», όπως οι Μολδαβία, Γεωργία και χώρες στον Νότιο Καύκασο. «Η σταθερότητα και η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας επηρεάζονται σοβαρά από την επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας με εκτεταμένες επιπτώσεις όσον αφορά την ασφάλεια, την ανθεκτικότητα, την ελευθερία ναυσιπλοΐας και την οικονομική ανάπτυξη», αναφέρεται.
•  
• Για τη Νότια Γειτονία της ΕΕ «οι κρίσεις στη Λιβύη και τη Συρία παραμένουν ανεπίλυτες, με διαρκείς και διάχυτες περιφερειακές συνέπειες (...) Ως περιοχή και θαλάσσια περιοχή στρατηγικής σημασίας για την ασφάλεια και τη σταθερότητά μας, δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας για την αντιμετώπιση αυτών των απειλών και προκλήσεων (...) Για τον σκοπό αυτό, θα ενισχύσουμε τη συνεργασία μας με περιφερειακούς εταίρους».
•  
• Για τις «εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο» διαπιστώνουν ότι αυτές «παραμένουν, λόγω προκλήσεων και μονομερών ενεργειών κατά των κρατών - μελών της ΕΕ και παραβιάσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, καθώς και της εργαλειοποίησης της παράτυπης μετανάστευσης», προσθέτοντας ότι «η διασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος καθώς και μιας σχέσης συνεργασίας αμοιβαία επωφελούς, σύμφωνα με την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας, είναι προς το συμφέρον τόσο της ΕΕ όσο και της Τουρκίας».
•  
• Για την Αφρική, τονίζεται ότι το μέλλον της «είναι στρατηγικής σημασίας για την ΕΕ, δεδομένης της οικονομικής και δημογραφικής της ανάπτυξης». Διαπιστώνουν ότι ο ανταγωνισμός με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα αυξάνεται στην αφρικανική ήπειρο: «Ταυτόχρονα, βλέπουμε αυξανόμενο γεωπολιτικό ανταγωνισμό στην Αφρική, με αυξημένη παρουσία τόσο παγκόσμιων όσο και περιφερειακών παραγόντων. Ορισμένοι από αυτούς δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν παράτυπες δυνάμεις σε ζώνες αστάθειας, υπονομεύοντας έτσι τις διεθνείς προσπάθειες για ειρήνη και σταθερότητα, αποσταθεροποιώντας χώρες και τις οικονομίες τους, όντας και συνένοχοι σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Στη βάση αυτή διαμορφώνουν τα προσχήματα των επόμενων επεμβάσεων, σημειώνοντας ότι «οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις, η κακή διακυβέρνηση και η τρομοκρατία σε όλη την ήπειρο επηρεάζουν τη δική μας ασφάλεια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Μάλι, στην ευρύτερη περιοχή του Σαχέλ και στην Κεντρική Αφρική, όπου η αστάθεια, οι τρομοκρατικές ομάδες, οι αδύναμες κρατικές δομές, οι μισθοφόροι και η εκτεταμένη φτώχεια συνιστούν ένα επικίνδυνο μείγμα και απαιτούν ενισχυμένη δέσμευση της ΕΕ. Η σταθερότητα στον Κόλπο της Γουινέας, στο Κέρας της Αφρικής και στο κανάλι της Μοζαμβίκης παραμένει μια σημαντική επιτακτική ανάγκη ασφάλειας για την ΕΕ, καθώς αποτελούν βασικούς εμπορικούς δρόμους».
•  
• Για «την ευρύτερη Μέση Ανατολή» και την περιοχή του Κόλπου, αναφέρουν ότι «οι ενεργές συγκρούσεις και η επίμονη αστάθεια θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και τα οικονομικά μας συμφέροντα».
•  
• Τέλος, η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού κατονομάζεται ως «ένα νέο κέντρο παγκόσμιου ανταγωνισμού (...) όπου οι γεωπολιτικές εντάσεις θέτουν σε κίνδυνο τη βασισμένη σε κανόνες τάξη στην περιοχή και ασκούν πίεση στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Η ΕΕ έχει κρίσιμο γεωπολιτικό και οικονομικό συμφέρον για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή. Ως εκ τούτου, θα προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας στην περιοχή, διασφαλίζοντας επίσης την επικράτηση του Διεθνούς Δικαίου στον θαλάσσιο και σε άλλους τομείς».