ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ

 Τελικά αν δεν υπήρχαν οι βιολογικές οικονομικές και πολιτικές μέγγενες και εσχάτως οι αιματηρές συρράξεις, στις οποίες έχουμε καθ' υποχρέωση Νατοϊκή  εμπλακεί ως το λαιμό, το κυβερνητικό μπουλούκι θα πρόσφερε καθημερινά γέλιο επιθεώρησης του τύπου Δελφινάριο. 

 

Δυστυχώς ανεξαρτήτως των αιτιών που είτε δικαιολογούν είτε όχι την τελικά αδελφοκτόνα σύγκρουση, το άλικο αίμα που τρέχει, πνίγει τις λαϊκές συνειδήσεις αλλά όχι και τις ελίτ οι οποίες: 

Υποχρεώνουν τα πολιτικά δουλικά τους σε δηλώσεις του τύπου πως «πλέον δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις ή κουβέντες και αποκλίσεις από την «εθνική γραμμή», υπαινισσόμενοι εμμέσως πλην σαφώς, ότι οφείλουμε να σεβαστούμε τις συμμαχικές μας υποχρεώσεις, δίχως να βάλουμε τσιμουδιά. 

Ή με τις ΗΠΑ το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ή απέναντί τους. 

Πέραν της γνωστής ρήσης πως πάντα κατά την συμπλοκή των βουβαλιών θα την πληρώνουν τα βατράχια, προκαλούνται αρκετά ερωτηματικά, από τα οποία για την οικονομία του λόγου διαλέγω ένα που χρήζει αμέσου απαντήσεως. 

Πότε η Ρωσία απείλησε την εθνική μου ανεξαρτησία, την παραγωγική μου αυτάρκεια ή την κοινωνική μου γαλήνη εν αντιθέσει με την Νατοϊκή μαφία που πότε ως Αντάτ πότε ως ΝΑΤΟ – κάτι σαν Δελφική αμφικτυονία ένα πράγμα—με έχει κατ’ επανάληψη καταστρέψει; 

Και πάντα κάτω ή πίσω από την ίδια σημαία. Των «εθνικών στόχων»!! 

Ξεχάσατε πως μόλις προ λίγων ετών μας καλούσαν να «βάλουμε πλάτη» για να βγούμε από τα μνημόνια που μας έκλεψαν τη μισή ζωή;΄ 

Πως μας χρέωναν «ατομική ευθύνη» για την έκθεσή μας στην πανδημία όταν αυτοί δεν αναλάμβαναν την συλλογική των ερειπίων του ΕΣΥ; 

Για ν αναρριχηθούμε στο όρος της οδύνης μας, όπου εκ της υποταγής μας και στη λογική του τρώγοντας έρχεται η όρεξη, μας ρίχνουν ως μονομάχους στην παγκόσμια ενεργειακή αρένα.. Και πως το κάνουν; Κατασκευάζοντας ολόκληρα ψέματα από μισές αλήθειες ντυμένες στα γαλανόλευκα..